به منظور بررسی اثر محلول پاشی عنصـر مولیبـدن بر عملکـرد کمی و کیفـی گنـدم، آزمایشی در سال زراعی90-1389 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران واقع در شهرستان ورامین اجرا گردید. طرح به صورت کرت های خرد شده( اسپلیت پلات) در پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. کرت های اصلی شامل رژیم های آبیاری در سه سطح، آبیاری معمول، تنش خفیف (قطع آبیاری در آغاز پر شدن دانه) و تنش شدید (قطع آبیاری در آغاز گلدهی) و کرت های فرعی شامل محلول پاشی عنصر مولیبدن در سه سطح (محلول پاشی با آب خالص، محلول پاشی با آمونیوم هپتا مولیبدات با غلظت 5/0 درصد (پنج در هزار) و محلول پاشی با آمونیوم هپتا مولیبدات با غلظت یک درصد (10 در هزار) بود. نتایج نشان داد که قطع آبیاری در طی دوره رشد زایشی تاثیر کاملا معنی داری بر عملکرد دانه و اکثر اجزای عملکرد دانه گندم داشت. عملکرد دانه تحت تاثیر تنش خفیف و شدید به ترتیب به میزان 6/14% و 7/26% کاهش یافت و این کاهش برای هر دو تیمار معنی دار بود. کاهش عملکرد دانه در تیمار تنش خفیف عمدتا ناشی از کاهش معنی دار وزن هزار دانه، دوام سطح برگ و تعداد روز تا رسیدگی بود. برای تیمار تنش شدید بخش عمده تاثیر تنش مربوط به کاهش تعداد سنبله بارور، تعداد دانه در سنبله و تا حد کمتری وزن هزار دانه بود. تیمار تنش شدید سبب افت معنی دار حداکثر شاخص سطح برگ و حداکثر سرعت رشد محصول و نیز دوام سطح برگ ها گردید. محلول پاشی عنصر مولیبدن سبب افزایش عملکرد دانه و بسیاری از اجزای عملکرد گردید. غلظت 1% مولیبدن، وزن هزار دانه، طول پدانکل، ارتفاع بوته، تعداد پنجه بارور و تعداد دانه در سنبله را به ترتیب به میزان 7/6%، 9/13%، 7/5%، 5/6% و 4/17% در مقایسه با شاهد افزایش داد. طول دوره رشد تا رسیدگی نیز در این تیمار به میزان چهار روز افزایش یافت. همچنین محلول پاشی مولیبدن با غلظت 1% سبب افزایش میانگین عملکرد دانه گندم از 5699 کیلوگرم در هکتار به 6065 کیلو گرم در هکتار گردید. اثر محلول پاشی مولیبدن نیز بر درصد پروتئین دانه معنی دار بود. با انجام محلول پاشی مولیبدن، درصد پروتئین دانه گندم از 37/11% به 4/12% برای غلظت 5/0% و به 34/12% برای غلظت 1% افزایش یافت. بالا ترین عملکرد پروتئین از تیمار های آبیاری معمول همراه با محلول پاشی با غلظت 5/0% و به دنبال آن آبیاری معمول با غلظت 1% به دست آمد. پرونده مقاله