این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک ‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی واقع در رودهن در سال 1389 اجرا شد. تیمار ها شامل پنج سطح کود ورمی کمپوست (صفر، 5، 10، 15 و 20 تن در هکتار) و کود زیستی فسفات بارور 2 در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح با بذر) بودند. نتایج نشان داد ورمی کمپوست اثر معنی ‌داری بر تمامی صفات مورد بررسی داشتند. تلقیح بذر با فسفات بارور 2 اثر معنی ‌داری بر تعداد کاپیتول، وزن تر برگ، وزن تر ساقه، وزن تر گل، وزن تر کل بوته، وزن خشک گل، وزن خشک کل بوته و عملکرد بذر داشت. همچنین از بین صفات مورد بررسی تنها قطر کاپیتول تحت اثر متقابل ورمی کمپوست و کود زیستی معنی ‌دار نشد. بیش ترین عملکرد بذر به علت افزایش تعداد کاپیتول، قطر کاپیتول و وزن هزار دانه با مصرف 20 تن ورمی کمپوست حاصل شد. همچنین صفاتی مانند ارتفاع گیاه، وزن تر برگ، وزن تر ساقه، وزن تر گل، وزن تر کل بوته، وزن خشک گل و وزن خشک کل بوته نیز با مصرف نسبی 20 تن ورمی کمپوست در واحد سطح (هکتار) دارای بیش ترین مقدار بودند. با تلقیح فسفات بارور 2 به علت افزایش تعداد کاپیتول در بوته و قطر کاپیتول، عملکرد بذر افزایش یافت. حداکثر عملکرد بذر (2/2150 کیلو گرم در هکتار) تحت اثر متقابل مصرف نسبی 20 تن ورمی کمپوست × تلقیح فسفات بارور 2 در واحدسطح (هکتار)حاصل گردید. بنابراین مصرف نسبی 20 تن ورمی کمپوست و تلقیح بذر با فسفات بارور 2 در واحدسطح (هکتار) به علت افزایش عملکرد بذر بهترین تیمار بودند پرونده مقاله