به منظور ارزیابی اثر اسید هیومیک و بیومین بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم جو تحت شرایط تنش قطع آبیاری در شهرستان دامغان اجرا گردید. این آزمایش به صورت اسپیلت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمار های آزمایش شامل دو تیمار قطع آب (شاهد و قطع آب در مرحله 41BBCH[1] ) به عنوان عامل اصلی و دو رقم جو (کویر و نصرت) به عنوان عامل فرعی و محلول پاشی در چهار سطح (شاهد، هیومکس، بیومین، هیومکس و بیومین 50:50) به عنوان عامل فرعی فرعی، بودند. نتایج نشان داد که اثر قطع آبیاری بر تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح آماری یک درصد معنی دار شد. اثر رقم به غیر از صفت عملکرد دانه در بقیه صفات (تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه) در سطح آماری پنج درصد معنی دار شد. مقایسه میانگین نشان داد که رقم نصرت در تیمار محلولپاشی هیومکس+ بیومین در صفات تعداد سنبله، عملکرد دانه بیش ترین مقدار را به دست آورد. اثر متقابل تنش× رقم× محلول پاشی نشان داد که رقم نصرت در شرایط آبیاری و تیمار محلول پاشی هیومکس+ بیومین در صفات تعداد سنبله در بوته (36/4 عدد)، تعداد دانه در سنبله (8/46 عدد)، وزن هزار دانه (06/45 گرم)، عملکرد دانه (7/8998 کیلوگرم در هکتار) بالا ترین مقدار را کسب نمود [1] Booting stage 1- ابتدای مرحله غلاف سنبله، توسعه غلاه برگ پرچم پرونده مقاله