سابقه و هدف: آلودگی‌های نفتی، یکی از مشکلات عمده تهدید کننده محیط زیست به شمار می روند. امروزه روش تجزیه زیستی با استفاده از باکتری‌های بومی تجزیه کننده هیدروکربن به دلیل مناسب بودن از لحاظ اقتصادی و زیست محیطی مورد توجه می باشد. آلکانی‌ورراکس به عنوان یک باکتری تجزیه کننده هیدروکربن در محیط های دریایی آلوده به نفت خام شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی توانایی تجزیه زیستی نفت خام توسط آلکانی‌ورراکس دیزلولی، جداسازی شده از رسوبات منطقه ساحلی خلیج فارس انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه بنیادی کاربردی، ابتدا عمل جداسازی و غنی سازی باکتری تجزیه کننده نفت از رسوبات منطقه ساحلی خلیج فارس انجام گرفت. باکتری جداسازی شده، با روش شناسایی مولکولی مبتنی بر توالی 16S rRNA شناسایی گردید. توانایی تجزیه زیستی سویه جداسازی شده، در غلظت های مختلف نفت خام مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: با استفاده از روش شناسایی مولکولی باکتری جداسازی شده به عنوان آلکانی‌ورراکس دیزلولی شناسایی گردید. این باکتری در مدت زمان کمتر از 1 دقیقه به صورت پایدار قادر به متلاشی کردن قطرات نفت بود. نتایج نشان داد که در غلظت 1، 2.5 و 5 درصدی نفت خام‌، میزان تجزیه زیستی به ترتیب 68.37 ، 67.97 و 13.2 درصد می باشد. نتیجه‌گیری: از آنجایی‌که جنس آلکانی‌ورراکس، یک باکتری بومی محیط های دریایی آلوده به هیدروکربن می‌باشد و توانایی آن در تجزیه زیستی نفت خام ثابت شده است، استفاده از این باکتری برای رفع آلودگی های نفتی پیشنهاد می گردد. پرونده مقاله

سابقه و هدف: لانتی بیوتیک ها آنتی بیوتیک های پپتیدی کوچکی هستند که بسیاری از باکتری های گرم مثبت علیه دیگر باکتری ها تولید می نمایند. این مطالعه با هدف جداسازی و شناسایی مولکولی باسیلوس های تولید کننده لانتی بیوتیک از خاک و همچنین ارزیابی شرایط بهینه تولید و فعالیت ضد باکتریایی لانتی بیوتیک تولیدی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه بنیادی نمونه ها از خاک مزارع لوبیا سبز در استان فارس جمع آوری گردیدند. سلول های رویشی با روش پاستوریزه کردن از بین برده شدند. کلنی های گرم مثبت اسپوردار انتخاب شدند. شیرابه کشت مایع باکتری، به منظور بررسی قابلیت تولید لانتی بیوتیک با روش انتشار از چاهک مورد آزمایش قرار گرفت. کلنی های مناسب با قابلیت تولید لانتی بیوتیک انتخاب و با روش های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی گردیدند. همچنین تولید لانتی بیوتیک در دما و دامنه های مختلف pH مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: پس از تعیین توالی، سویه جداسازی شده به عنوان باسیلوس تویوننسیس تشخیص داده شد. بیشترین میزان تولید لانتی بیوتیک پس از 24 ساعت گرماگذاری در دمای 30 درجه سیلیسیوس و در 7 pH انجام گرفت. نتایج نشان داد که حضور گلوکز و پپتون با غلظت یک درصد می تواند تولید لانتی بیوتیک را بهبود بخشد. همچنین لانتی بیوتیک خالص سازی شده بر تعدادی از باکتری های گرم مثبت دارای اثر ممانعت کنندگی از رشد بود. نتیجه گیری: با توجه به توانایی مطلوب سویه جداسازی شده در تولید لانتی بیوتیک، انجام مطالعات گسترده تر به منظور شناسایی دقیق تر لانتی بیوتیک تولیدی برای کاربردهای دارویی پیشنهاد می گردد. پرونده مقاله