ایران سابقه طولانی در مدیریتی در یکی از خشک ترین مناطق جهان دارد. با این حال، اخیراً این کشور در حال تجربه یک بحران زیست‌محیطی تشدیدکننده است که با دریاچه‌ها و رودخانه‌های در حال ناپدید شدن، کاهش منابع آب زیرزمینی، آلودگی، بیابان‌زایی و خشکسالی، و کمبود آب فزاینده منعکس شده است. این بحران در واقع نه تنها به یک موضوع زیست محیطی، بلکه به یک تهدید امنیتی برای کشور تبدیل شده است. این تحقیق بیشتر بررسی خواهد کرد که تا تغییرات اقلیمی چطور منجر به ناامنی در ایران شده است. این تحقیق با بررسی طیف گسترده‌تری از درگیری‌های اجتماعی، پیوند قوی بین تغییرات محیطی و ناآرامی را نشان می‌دهد. تعریف تعارض نیز به طرق مختلف به کار می رود. برخلاف ادبیات امنیت محیطی، این مقاله از تعریف گسترده تری از تعارض استفاده می کند که شامل تضادهای اجتماعی، از جمله اعتراض، شورش، اعتصاب و خشونت ضد دولتی، اما محدود به آن نمی شود. استان خوزستان با موقعیت استراتژیک در جنوب غربی ایران یکی از استان‌هایی است که در دو دهه گذشته تحت تأثیر تغییرات گسترده اقلیم قرار گرفته و جابه‌جایی گسترده جمعیتی به‌ویژه در مناطق روستایی را تجربه کرده است. این جریان عظیم به چالشی چند سطحی (محلی، منطقه ای، ملی و حتی بین المللی) تبدیل شده است. یافته های پژوهش حاضرحکایت از ارتباط بین شدت تغییر اقلیم برافزایش ناآرامی های اجتماعی_سیاسی دراستان خوزستان دارد.