هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی آموزش خلاقیت مبتنی بر مدل غنی‌سازی‌در سطح‌آموزشگاه (SEM) ویژه دانش‌آموزان استعدادهای‌درخشان انجام شد. روش: روش پژوهش، کیفی و رویکرد داده‌بنیاد بود. مشارکت‌کنندگان با روش نمونه‎‌گیری هدفمند از بین متخصصان (3نفر)، مدیران (2نفر)، معلمان (4نفر) و دانش‌آموزان (6نفر) مدارس استعدادهای‌درخشان شهر اصفهان انتخاب شدند و دیدگاه آنان مورد بررسی قرار گرفت. ابزار: ابزار پژوهش مصاحبه‌ نیمه‌ساختاریافته بود که داده‌ها با 15 مصاحبه به اشباع رسید و با استفاده از رهیافت‌نظام‌مند استراووس و کوربین (2008) تحلیل گردید. یافته ها: یافته‌ها شامل 156 مفهوم (کدگذاری‌ باز)، 23 مولفه (کدگذاری‌محوری) و 8 مقوله (کدگذاری ‌گزینشی) می‌باشد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد مقولات انطباق و بسط آموزش (پدیده‌ محوری)؛ انعطاف‌پذیری در محتوا؛ عدم سکون‌فکری عوامل آموزشی؛ توجه به تفاوت‌های فردی دانش‌آموزان (عوامل‌علی)؛ سیالی فرآیندهای‌ذهنی و روانی(راهبرد)؛ پیوستار خلاقیت‌پرور (عامل‌زمینه‌ای)؛ ناآگاهی و مقاومت در پذیرش تغییر و نوآوری (مداخله‌گر)؛ توسعه نوآوری، ابتکار و تولید در جامعه (پیامد) در تدوین الگوی آموزش خلاقیت به دانش‌آموزان استعدادهای درخشان حائز اهمیت می‌باشند. جهت اعتباریابی یافته‌ها، معیارهای تطابق همگونی‌داده‌ها و گروه‌خبرگان به‌کار گرفته شد. از آنجایی‌که جامعه امروزی نیازمند پرورش افراد خلاق و مولد است، پیشنهاد می‌شود طراحان سیستم‌های آموزشی، با توجه به مشکلات و با به‌کارگیری راهبردهای ارائه شده، گام موثری در ارتقاء خلاقیت دانش‌آموزان استعدادهای درخشان بردارند پرونده مقاله