این تحقیق به منظور بررسی اثر نانوذرات فلزی بر سیستم دفاع آنتی اکسیدانی گیاه اسطوخدوس در سال 1400 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح شاهد، نانو اکسید روی، نانو اکسید آهن، نانو نیترات نقره، نانو نیترات نقره با نانو اکسید روی، نانو نیترات نقره با نانو اکسید آهن، نانو نیترات نقره و نانو اکسید روی و نانو اکسید آهن با غلظت 30 پی پی ام بودند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد اثر تیمار کاربرد نانوذرات فلزی بر مقدار گالیک اسید، ترکیبات فلاونوئیدی، رزمارینیک اسید، پروتئین، DPPH، اسید آسکوربیک و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز و فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیا لیاز معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد برخی از صفات تحت تأثیر کاربرد نانوذرات فلزی افزایش یافته و برخی دیگر کاهش یافتند. کاربرد نانوذرات فلزی منجر به افزایش محتوای پروتئین محلول، گالیک اسید، فلاونوئید و رزمارینیک اسید شد و بر طبق نتایج مشخص شد که تیمار کاربرد نانوذرات آهن به تنهایی منجر به حصول حداکثر میزان پروتئین محلول به مقدار 22/6 میلی گرم بر گرم و فلاونوئید به میزان 76/0 میلی گرم بر گرم شد. بیشترین میزان گالیک اسید و رزمارینیک اسید به ترتیب با مقادیر 73/2 و 82/21 میلی گرم بر گرم در تیمار کاربرد هم زمان هر سه نانوذره روی، آهن و نقره حاصل گردید. کاربرد نانوذرات فلزی منجر به کاهش میزان برخی از آنتی اکسیدانت های آنزیمی و غیر آنزیمی گردید، به طوری که بیشترین میزان آسکوربیک اسید (036/0 میلی گرم بر گرم)، فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیا لیاز (08/4 میکرومول بر میلی گرم پروتئین در دقیقه)، پلی فنیل اکسیداز (7/1561 واحد بر دقیقه بر گرم)، سوپر اکسید دیسموتاز (42/4 واحد بر دقیقه بر گرم) و میزان مهار رادیکال های آزاد (8/34 میکروگرم بر میلی لیتر) در تیمار شاهد به دست آمد. پرونده مقاله