هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین منافع بکارگیری برنامه‌ریزی منابع سازمانی و بهبود قابلیت‌های ناشی از مدیریت زنجیره تأمین است. پژوهش حاضر از نظر روش کاربردی و از نظر روش توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران و کارشناسان فناوری اطلاعات شرکت های منتخب استان اصفهان است که از این سیستم ها استفاده کرده اند و یا اینکه با آنها آشنایی داشته اند. با انجام نمونه گیری اولیه و سپس بر اساس فرمول نمونه گیری از جامعه محدود تعداد 60 نفر به عنوان نمونه نهایی و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه سو و دیگران (2010) با انجام برخی اصلاحات و بومی سازی استفاده شد. برای بررسی متغیرهای پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی و از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون دوربین- واتسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد بین قابلیت های شرکت در مدیریت زنجیره تأمین و منافع برنامه ریزی منابع سازمانی آن ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. از سوی دیگر نتایج نشان می دهد که بین ابعاد قابلیت های شرکت در مدیریت زنجیره تأمین (یکپارچه سازی فرآیند عملیاتی، یکپارچه سازی روابط و مشتری و یکپارچه سازی فرآیند برنامه ریزی و کنترل) و ابعاد منافع برنامه ریزی منابع سازمانی (منافع عملیاتی، منافع فرآیند و مدیریت تجارت و منافع برنامه ریزی استراتژیک فناوری اطلاعات) ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. پرونده مقاله