هدف این پژوهش، تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دختر مقطع راهنمایی شهرستان یزد بود. این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش تمامی دانش‌آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر یزد در سال تحصیلی 91ـ1390 بودند. نمونۀ پژوهش 30 دانش‌آموز دختر پایۀ دوم راهنمایی بودند که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای، انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامۀ شخصیت کالیفرنیا (ثورپ، کلارک و تیکز، 1953) و معدل دانش‌آموزان در نیم سال اول و دوم سال تحصیلی 91ـ1390 بود. برنامۀ آموزش مهارت‌های زندگی در 12 جلسۀ 90 دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی بر سازگاری اجتماعی و همچنین عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دختر نوجوان مؤثر است (01/0>P ). بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود که آموزش مهارت‌های زندگی به مثابۀ مهارت‌های زیربنایی سلامت روان رویکردی مؤثر در سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر نوجوان می‌باشد.  پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر مقایسه حمایت اجتماعی و اضطراب اجتماعی در مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی، سندرم داون، اتیسم و مادران کودکان سالم در سال 1392 در اصفهان بود. روش این مطالعه از نوع علّی مقایسه‌ای بود. نمونه این پژوهش 90نفر از مادران کودکان با نیازهای خاص (30 نفر سندرم داون،30 نفر اتیسم و30 نفر فلج مغزی) و30 نفر از مادران کودکان عادی مدارس ابتدایی شهرستان اصفهان بودکه به‌طور تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس حمایت اجتماعی (نوربک، 1981) و مقیاس هراس اجتماعی (کانر و همکاران، 2000) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) نشان دادکه بین مادران کودکان با نیازهای خاص و مادران کودکان عادی در اضطراب اجتماعی و حمایت اجتماعی تفاوت معنی‌دار وجود دارد (001/0>P). علاوه بر این، مقایسه گروهها نشان داد که مادرانی که فرزندی اوتیسم دارند بیش از مادرانی که فرزند مبتلا به سندرم داون یا فلج مغزی دارند اصطراب اجتماعی را تجربه می‌کنند (001/0>P). در نهایت، مادران کودکان مبتلا به اتیسم، در مقایسه با سایر مادران مود مطالعه در این پژوهش، بیشترین سطح اضطراب اجتماعی را تجربه می‌کردند (001/0>P). پرونده مقاله

  هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله‌های زودهنگام آموزشی بر فهم عدد کودکان پیش‌دبستانی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌ آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، کودکان ناتوان در ریاضی شهر اصفهان در سال تحصیلی 91ـ1390 بودند. برای اجرای این پژوهش، 30کودک پسر که از نظر فهم عدد ضعیف بودند، به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزما ی ش و گواه (15 نفری) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل آزمون فهم عدد (جردن، 2008) و مقیاس هوش کودکان پیش از دبستان وکسلر (رضویه و شهیم، 1371) بود. مداخله آزمایشی (مداخله‌های زودهنگام آموزشی مبتنی بر آموزش مستقیم) بر روی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه‌ای و یک بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که مداخله‌های زودهنگام آموزشی بر فهم عدد این کودکان مؤثر بوده است (001/0> P ). پرونده مقاله