این پژوهش یک مطالعه شبه‌تجربی است که به‌منظور مقایسه اثربخشی سه روش درمان دارویی‌، شناختی و رفتاری در کاهش افسردگی نوجوانان انجام گرفته است‌. جامعه پژوهش در این تحقیق نوجوانان 13 تا 24 ساله افسرده‌ای بودند که به دو مرکز مشاوره در شهر اصفهان مراجعه کردند. نمونه‌ای به حجم 60 نفر از جامعه پژوهش انتخاب (نمونه در دسترس‌) و به‌طور تصادفی در چهار گروه دارودرمانی‌، شناخت‌درمانی‌، رفتاردرمانی و گواه قرار گرفتند. به علت ریزش، حجم نمونه 50 نفر شد. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش ارزیابی روانپزشکی‌، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه جمعیت‌شناختی بود. پرسشنامه افسردگی بک در همه آزمودنی‌ها به‌عنوان پیش‌آزمون پس‌آزمون اجرا گردید. گروه دارودرمانی‌، داروهای ضدافسردگی SSRIs (فلئوکزتین‌، فلووکسامین و سرترالین‌) یا ترکیب‌های دارویی مانند افزایش لیتیم با دوز مؤثر دریافت کردند و دو گروه شناخت‌درمانی و رفتار درمانی در 7 جلسه ساختار یافته 5/1 ساعته در هر هفته شرکت کردند، ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. برای تحلیل توصیفی داده‌ها از رتبه‌های درصدی‌، میانگین‌، انحراف معیار و جدولهای توزیع فراوانی و در سطح آمار استنباطی از تحلیل کواریانس و آزمون LSD برای مقایسه‌های زوجی گروهها استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس‌آزمون افسردگی چهار گروه دارودرمانی‌، شناخت‌درمانی‌، رفتاردرمانی و گواه تفاوت معناداری وجود دارد. بین میانگین نمرات پس‌آزمون افسردگی هر یک از گروهها با گروه گواه تفاوت معناداری وجود داشت. میزان تأثیر دارودرمانی 17 درصد، شناخت‌درمانی 52 درصد و رفتاردرمانی 13 درصد بود و در نهایت یافته‌های پژوهش بیانگر تأثیر دارودرمانی‌، شناخت درمانی و رفتاردرمانی در کاهش افسردگی نوجوانان بوده است‌. پرونده مقاله

  هدف این پژوهش مقایسۀ عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت بر پایۀ متغیرهای جمعیت‌شناختی است. پژوهش از نوع پس‌رویدادی و جامعۀ آماری، همۀ کارکنان مرد یک مجموعۀ صنعتی بودند که از میان آنها 289 نفر به شیوۀ تصادفی ساده انتخاب و به ابزارهای سنجش شامل پرسشنامۀ عدالت سازمانی (گل‌پرور و همکاران، 1386) و پرسشنامۀ محقق‌ساخته میل به بروز خشونت در محیط کار پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون t گروههای مستقل تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که فقط در میزان عدالت رویه‌ای بین کارکنان مجرد و متأهل (05/0 P ). پرونده مقاله

  هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرتعدیلی ویژگی های شخصیت بر رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت در محیط کار است. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان مرد قسمت تولید یکی از کارخانجات بزرگ خودروسازی به تعداد 4638 نفر می باشد که از میان آنان، تعداد 269 نفر به عنوان نمونه به شیوه تصادفی ساده، انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه میل به بروز خشونت در محیط کار (مهداد ، طباخ عشقی، , مهدیزادگان ،1390)؛ پرسشنامه عدالت سازمانی ادراک شده نیهوف و مورمن(1993) و پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو NEO-FFI (کوستا و مک کری، 1989)، بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون تعدیلی استفاده شد. یافته ها نشان دادند که برونگرایی، رابطه بین عدالت توزیعی ادراک شده با میل به بروز خشونت فیزیکی (05/0 ,P 05/0- =β) و کلامی (05/0 ,P 09/0- =β) و روانرنجوری، رابطه بین عدالت توزیعی ادراک شده با میل به بروز خشونت فیزیکی (05/0 ,P 09/0-=β) و کلامی (01/0 ,P 14/0- =β) را تعدیل نمودند. اما وظیفه شناسی، توافق جویی و تجربه پذیری نتوانستند رابطه بین مؤلفه های عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت در محیط کار را تعدیل نمایند. بنابراین نتایج پژوهش حاضر بیانگر اثر تعدیلی برونگرایی و روانرنجوری بر رابطه میان ادراک عدالت سازمانی و میل به بروز خشونت در محیط کار می باشد که می توان در فرآیند گزینش کارکنان، مورد توجه قرار داد. پرونده مقاله