این مطالعه با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی مدیران ادارۀ کل و ادارات آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال 1387 و ارتباط میزان فرسودگی شغلی با متغیرهای جمعیت‌شناختی آنان انجام شد. جامعۀ آماری این پژوهش 220 مدیر (رئیس، معاون، کارشناس مسؤول) ادارۀ کل و ادارات نواحی پنجگانۀ شهر اصفهان بود. نمونۀ مورد نیاز این پژوهش،140نفر برآورد گردید. نمونه‌گیری به صورت تصادفی خوشه‌ای انجام گردید و پرسشنامۀ 22 ماده‌ای فرسودگی شغلی به همراه پرسشنامۀ ویژگیهای جمعیت‌شناختی میان 140نفرگروه نمونه توزیع شد. براساس نتایج پژوهش، از 127 مدیر شرکت‌کننده در تحقیق 27 نفر (21 درصد) فرسودگی شغلی نداشتند و 100 نفر (79 درصد) فرسودگی شغلی داشتند. درصد بیشتری از زنان عدم موفقیت فردی بالا را نسبت به مردان بروز دادند. مدیران مجرد و افراد بین 41 تا 50 سال فرسودگی شغلی کمتری را در ابعاد سه‌گانه نسبت به متأهلان وگروههای سنی دیگر گزارش کردند. بیشترین میزان تحلیل عاطفی بالا مربوط به افراد زیر 30 سال، و در بُعد مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی بالا مربوط به افراد 31 تا 40 سال بود. افراد با سابقۀ خدمت 11 تا 20 سال در بُعد تحلیل عاطفی و مسخ شخصیت بالا درصد بیشتری را به خود اختصاص دادند در حالی‌که افراد با سابقۀ 21 تا 30 سال کمترین میزان نمره را در بُعد کلی فرسودگی شغلی داشتند، اما هیچ یک از این تفاوتها معنادار نبود. افراد با مدرک لیسانس به صورت معناداری فرسودگی شغلی بیشتری نسبت به افراد با مدرک فوق‌لیسانس گزارش کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که بیشتر مدیران ادارات و ادارۀ کل آموزش و پرورش فرسودگی شغلی را در سطوح پایین و متوسط دارند. پرونده مقاله