بادام زمینی یکی از محصولات پر استفاده در سراسر جهان است که به دلیل حساسیت زیاد آن، نگرانی‌هایی پیرامون آلودگی آن به عوامل بیماری‌زا واکسایش روغن‌های ترانس و غیر‌ترانس موجود در آن وجود دارد. فساد شیمیایی بادام زمینی به علت وجود اسیدهای چزب غیراشباع در ساختار آن از مهم ترین عوامل محدود کننده مصرف و تجارت آن است. هدف از انجام این طرح بررسی فعالیت ضد اکسایشی کیتوزان و نانو ذره کیتوزان روی خواص فیزیکوشیمیایی بادام زمینی بود.در این تحقیق خواص فیزیکوشیمیایی (رطوبت، تغییرات وزنی، اندیس پراکسید، تیو باربیتوریک اسید، ازت فرار کل) بادام زمینی با پوشش دهی سطوح 5/0، 1 و 5/1 درصد کیتوزان و نانو کیتوزان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بادام زمینی پوست گیری شده (به صورت دستی) با کیتوزان و نانو ذره کیتوزان 1/0 وزنی در اسید استیک 1/0حجمی به روش غوطه وری پوشش داده شده و داخل بسته های سلفون در دمای محیط و تاریکی در روزهای 0، 14، 28، 42 نگهداری شدند ودر این فواصل زمانی آزمون های مربوطه انجام گردید نتایج آماری نشان داد که میزان رطوبت، تغییرات وزنی، اندیس پراکسید، تیو باربیتوریک اسید، ازت فرار کل، تحت تاثیر کیتوزان و نانو ذره کیتوزان نمونه های بادام زمینی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود (p <0/01). کمترین و بیشترین اثر آنتی اکسیدانی مربوطه به غلظت های5/0 درصد کیتوزان و 5/1 درصد نانو کیتوزان بود. به طور کلی می توان نتیجه گرفت نانو ذره کیتوزان 5/1 درصد ماده مناسبی برای به کارگیری به عنوان پوشش خوراکی در آجیل ها از جمله بادام زمینی از لحاظ خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف بررسی اثرات ضد قارچی نانو ذره گرافن بر دو کپک آسپرژیلوس نایجر و پنی‌سیلیوم سیترینوم انجام شد. غلظت‌های مختلفی از نانو ذره گرافن برای تعیین پارامترهای حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC)، حداقل غلظت کشندگی (MFC) و قطر هاله عدم رشد در این آزمایش بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان غلظتی از نانو ذره گرافن که موجب بازدارندگی رشد کپک پنی‌سیلیوم سیترینوم شده، از لحاظ آماری بیشتر از میزان غلظت بازدارنده برای رشد کپک آسپرژیلوس نایجر بود. از سوی دیگر تفاوت معنی‌داری بین دو گونه کپک از لحاظ غلظت‌های MFC وجود نداشت. نتایجMIC برای قارچ‌های آسپرژیلوس نایجر و پنی‌سیلیوم سیترینوم به ترتیب 9/10388 و 8/10527 میکروگرم بر میلی‌لیتر بود. بررسی هاله عدم رشد دو کپک نشان داد که تا غلظت 10500 پی‌پی‌ام، تفاوت محسوسی بین دو کپک از نظر قطر هاله وجود نداشت ولی با افزایش غلظت نانو ذره گرافن، تفاوت قطر هاله در دو کپک بیشتر شد به-طوری که قطر هاله عدم رشد آسپرژیلوس نایجر در غلظت‌های بالاتر نانو ذره، بیشتر از قطر هاله عدم رشد پنی‌سیلیوم سیترینوم بود. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش می‌توان نتیجه‌گیری نمود که میزان تاثیر نانو ذره گرافن بر روی کپک آسپرژیلوس نایجر بیشتر از پنی‌سیلیوم سیترینوم بوده است. پرونده مقاله