هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر زوج درمانی راه‌حل محور بر سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش زوجین متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد در سال 1399 بودند. از میان اعضای جامعه 30 زوج (60 نفر) با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی شامل گروه‌های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 7 جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش زوج درمانی راه‌حل محور دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش، مقیاس سازگاری زناشویی (باسبی و همکاران، 1995)، سیاهه کیفیت روابط زناشویی (راست و گولومبوک، 2010) و پرسشنامه سلامت اجتماعی (کی‌یز، 1998) بودند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر هر سه متغیر سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی تفاوت معنی‌داری داشتند. به عبارت دیگر، روش زوج درمانی راه‌حل محور باعث بهبود سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق شد (05/0p <). بر اساس نتایج، روانشناسان، درمانگران و متخصصان سلامت می‌توانند از روش زوج درمانی راه‌حل محور در کنار سایر روش‌های درمانی برای بهبود ویژگی‌های مرتبط با سلامت به‌ویژه بهبود سازگاری زناشویی، کیفیت روابط زناشویی و سلامت اجتماعی در زوجین متقاضی طلاق استفاده کنند. پرونده مقاله