پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سازگاری زناشویی بر اساس انتظارات زناشویی با نقش میانجی تعارض‌های زناشویی انجام شد. این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش 400 نفر (200 مرد و 200 زن) بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های سازگاری زناشویی (اسپاینیر، 1976)، انتظارات زناشویی (بهرامی احسان و همکاران، 1389) و تعارض‌های زناشویی (ثنایی، 1387) بودند. داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری با نرم‌افزار لیزرل تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که مدل برازش مناسبی داشت و انتظارات زناشویی بر تعارض‌های زناشویی و سازگاری زناشویی و تعارض‌های زناشویی بر سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل اثر مستقیم و معنادار داشت. همچنین انتظارات زناشویی با میانجی تعارض‌های زناشویی بر سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل اثر غیرمستقیم و معنادار داشت (01/0>P). بنابراین می‌توان گفت که انتظارات زناشویی و تعارض‌های زناشویی در تبیین سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل نقش موثری دارند. پرونده مقاله