اضطراب اجتماعی که از آن بعنوان تجربه ناراحت کننده در حضور دیگران تعریف می شود ، از جمله پدیده هایی است که در روند رشد و تکامل اجتماعی افراد خلل ایجاد می کند و مانع شکوفایی استعدادها و اثبات وجود افراد می شود . این پدیده که در دوران نوجوانی بسیار شایع است می تواند اثرهای بازدارنده ای در کارایی و پویایی افراد بر جای گذارد و باعث تخریب عملکرد شخصی و اجتماعی آنان در زمینه های گوناگون شود . هدف پژوهش حاضر تعیین نقش سیستم های مغزی – رفتاری و تجربیات استرس زا در نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی بود. برای این منظور، طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی 300 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر هراس اجتماعی، سیستم های بازداری/ فعال سازی رفتاری، سلامت عمومی و عوامل استرس زا مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سیستم های مغزی – رفتاری و تجربیات استرس زا قادرند 27 درصد از تغییرات نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را تبیین کنند . با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که سیستم های مغزی- رفتاری و تجربیات استرس زا در نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی نقش تعیین کننده ای دارند . پرونده مقاله