پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های اجتماعی بر سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی انجام شد. این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش همه مادران دارای دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی شهرستان ورامین در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از میان آنان 40 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه‌ای مهارت‌های اجتماعی را آموزش دید. گروه‌ها پرسشنامه‌های فرم کوتاه نشانه‌های روانی (نجاریان و داوودی، 1380)، کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 2010) و سازگاری اجتماعی (بل، 1961) را در مراحل پیش‌آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-21 تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه‌های آزمایش و کنترل در هر سه متغیر سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش مهارت‌های اجتماعی به‌طورمعناداری باعث بهبود سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی مادران دارای دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی شد (01/0P<). بنابراین نتایج حاکی از اهمیت آموزش مهارت‌های اجتماعی در بهبود سلامت روان، کیفیت زندگی و سازگاری اجتماعی مادران دارای دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی می‌باشد. پرونده مقاله