ارزیابی و ممیزی نظام پژوهش، سازه‌ای چند بعدی، پیچیده و شامل فرایندهایی که در نظام دانشگاهی برای دستیابی به اهداف اساسی مورد توجه قرار می‌گیرد است، در این راستا مدل‌ها و چارچوب‌های متنوعی ایجاد شده که هر یک به نوعی در توصیف، تحلیل و تبیین این سازه کوشیده‌اند با این حال عدم اجماع در خصوص ابعاد آن در ادبیات دانشگاهی و تعدد مدل‌های غیر‌بومی بر خلاء نظری در این حوزه دلالت داشته است؛ لذا هدف این مقاله ارائه چارچوبی جامع از ارزیابی و ممیزی نظام پژوهش می باشد. این چارچوب نگرشی واقع گرایانه و کاربردی نسبت به ارزیابی نظام پژوهش و معیاری است که به کمک آن می‌توان به طور مستمر شرایط موجود را بهبود بخشید. این مطالعه با رهیافت مفهومی انجام گرفته که در ضمن آن شاخص‌های مرتبط با ارزیابی از نظام پژوهش استخراج و در قالب فراترکیبی از مطالعات انجام شده، بیان شده است. نتایج مطالعه خلاء نظری در حوزه ارزیابی نظام پژوهش به شیوه بومی را مورد توجه قرار داده و سعی در بهبود کیفیت ارزیابی نظام پژوهش در دانشگاه و به دنبال آن پاسخگویی مطلوب به محیط که منجر به بقای معنادار دانشگاه در محیط خود می‌گردد، دارد. پرونده مقاله