مطالعات نشان داده اند که چاقی و سطوح بالای چربی منجر به تولید گونه های فعال اکسیژن شده و کمبود VD با چاقی مرتبط است. از آنجایی که آب اکسیژنه (H2O2) بعنوان نشانگر گونه های اکسیژن واکنش گر (ROS) جهت ارزیابی پاسخ سلول ها به استرس اکسیداتیو استفاده می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی همزمان فعالیت بدنی و ویتامین D (VD3) در درجات متفاوت استرس اکسیداتیو و توانایی دوز پایین و بالای H2O2 بر شاخص های آنتروپومتری می باشد. در این مطالعه، 60 سر رت نر در ده گروه شش تایی شامل: 1- گروه کنترل، 2- گروه H2O2 ؛ 3- گروه 2H2O2؛ 4- گروه H2O2و VD3؛ 5- گروه 2H2O2و VD3؛ 6- گروه H2O2و فعالیت تمرینی؛ 7- گروه 2H2O2و فعالیت بدنی؛ 8- گروه H2O2و VD3و فعالیت بدنی؛ 9- گروه 2H2O2و VD3و فعالیت بدنی و 10- گروه تحت دی متیل سولفوکساید و سالین تقسیم شده و به مدت 8 هفته با تردمیل در سرعت و شیب های مشخص مورد آزمون قرار گرفتند. سپس شاخص های آنتروپومتری اندازه گیری و داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و آنالیز واریانس یکطرفه توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که سطوح پایین H2O2، فعالیت تمرینی منظم و ویتامینD بر میزان شاخص های آنتروپومتری اثر معناداری نداشت اما در گروه های اعمال شده با دوز بالای آب اکسیژنه (2H2O2) نسبت به گروه کنترل و گروه های اعمال شده با دوز پایین تغییرات معنی داری در شاخص Lee، مدت زمان دویدن و توده ی بدنی دارند. به نظر می رسد که می توان از سطوح بالای H2O2، فعالیت تمرینی منظم و مصرف آنتی اکسیدان ویتامین D جهت کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب میوکارد استفاده نمود. پرونده مقاله