زخم معده یک بیماری شایع است. یکی از اهداف درمانی استفاده از داروهایی با عارضه جانبی کمتر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آنتی اکسیدانی عصاره هیدروالکلی گیاه تشنه داری در پیشگیری از زخم معده ناشی از ایندومتاسین انجام گرفت. در مطالعه حاضر 64سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 8 گروه 8 تایی تقسیم شدند شامل: 1-گروه کنترل، تیمار با سرم فیزیولوژی 9/0 درصد و سپس 48 میلی گرم ایندومتاسین در پایان روز آخر، 2- تیمار آسکوربیک اسید 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش-ایندومتاسین، 3- تیمار امپرازول 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش-ایندومتاسین، 4- تیمار رانیتیدین 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش-ایندومتاسین، 5- تیمار عصاره گیاه تشنه داری 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، 6- تیمار عصاره تشنه داری 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، 7- تیمار عصاره تشنه داری 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، 8- تیمار عصاره تشنه داری150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش. بعد از بررسی ماکروسکوپی، بافت معده جهت بررسی آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دسموتاز مورد بررسی قرار گرفت. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در تیمار عصاره تشنه داری با دوزهای 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز در تیمار 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل دارای اختلاف معنی دار بود (001/0p<). بررسی بافت معده نشان داد که آسیب بافتی ایجاد شده در تیمار 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره تشنه داری و همچنین تیمار با رانیتیدین و امپرازول نسبت به گروه کنترل دارای کاهش معنی دار است (05/0p<). گیاه تشنه داری، نقش آنتی اکسیدانی خود را از طریق افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دسموتاز انجام می دهد و به صورت وابسته به دوز مانع از آسیب بافت معده می شود. پرونده مقاله