سه مخلوط باکتریایی زیست یار شامل باسیلوسو مخمر، باسیلوس سابتلیس (Bacillus subtilis)، باسیلو سلیشنی فورمیس (Bacillus lichenifirmis)و مخمرساکارومایسیس سرویزیا ((Saccharomyces cerevisiae جدا شده از روده فیل ماهی (Huso huso)، در سه سطح با غلظت های۱۰٦×۵/۱ و ۱۰٦×۳ و۱۰٦×۵/۴CFU/gr (سلول درهر میلی لیتر) با غذا مکمل سازی شدند و توسط لارو ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio)) تغذیه گردیدند. آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی و در ۳ تکرار صورت پذیرفت. نرخ تغذیه بر اساس ۶-۵ درصد وزن بدن و ۳ بار در روز انجام شد. در پایان دوره (۳۵ روز)، از گروهی از ماهیان عصاره بدن گرفته شد و گروه دیگر توسط شوک های حرارتی (°C۴۰ )، قلیائیت (۱۲pH=)، آمونیاک (mg/l۵( و اسیدیته (۲pH=) آزمایش گردیدند. در آزمایش مقابله با شوک حرارتی، بالاترین زمان زنده مانی در تیمار CFU/gr۱۰٦×۵/۱ بدست آمد. نتایج آزمایش های مقابله با استرس اسیدیته و آمونیاک نشان داد که تمامی تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری با تیمار شاهد داشتند (۰۵/۰P<). در استرس قلیائیت بین تیمارهای آزمایشی با گروه شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (۰۵/۰P>). نتایج حاصل از فاکتورهای بیوشیمیایینشان داد که هیچ اختلاف معنی داری بین تیمارها در میزان K+, Ca+, Na+مشاهده نشد (۰۵/۰P>). اما بین تیمار شاهد با تیمار۱۰٦×۵/۴ در میزان قند خون اختلاف معنی داری وجود داشت(۰۵/۰P<). و همچنین در مورد میزان کورتیزول،بین شاهد با تیمار ۱۰٦×۳ اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<). نتایج نشان داد که زمان بقاء در برخی از آزمایش های مقابله با استرس و عصاره بدن وابسته به باکتری های زیست یار بود. پرونده مقاله

ویژگی‌های خون‌شناسی ماهیان یکی از مهمترین شواهد مراحل فیزیولوژیک آنها و منعکس‌کننده ارتباط خصوصیات اکوسیستم آبی و سلامتی آنها می‌باشد، به همین دلیل داشتن دامنه طبیعی پارامترهای خونی یک ماهی می‌تواند به عنوان یک شاخص زیستی مورد استفاده قرار گیرد. تعداد 90 عدد فیل‌ماهی با متوسط وزنی 82/20 ± 15/1 کیلوگرم در مرکز تکثیر و پرورش و بازسازی ذخایر ماهیان خاویاری و گرم‌آبی شهید رجایی به مدت 60 روز نگه داری شدند. ماهیان به مدت 60 روز با جیره حاوی سیر(10 گرم پودر سیر به ازای یک کیلوگرم جیره غذایی) مورد تغذیه قرار گرفتند. عملیات خون‌گیری بعد از بیهوش‌نمودن ماهیان با استفاده از گل میخک و از طریق سیاهرگ دمی و پشت باله مخرجی صورت گرفت. بلافاصله بعد از خون‌گیری با استفاده از سرنگ 2سی-سی خون در میکروتیوب هپارینه ریخته شد و آزمایشات خون‌شناسی در آزمایشگاه انجام گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، میزان هموگلوبین و تعداد کل گلبول قرمز در تیمار سیر بالاتر از تیمار شاهد بود ولی غلظت هموگلوبین در بین دو تیمار سیر و شاهد تفاوت معنی داری از خود نشان نداد(05/0 p>). درصد هماتوکریت و تعداد گلبول سفید تفاوت معنی‌داری در بین دو گروه سیر و شاهد داشت(05/0 p). یافته‌های حاصل از این تحقیق اضافه نمودن10 گرم عصاره سیر به یک کیلوگرم غذای فیل ماهی را به عنوان سطح مناسب این ماده جهت بهبود شاخص ایمنی سلولی پیشنهاد میکند. پرونده مقاله

این پژوهش در اردیبهشت ماه سال 1391 در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی گرگان به منظور بررسی اثر سه گیاه دارویی زنجبیل، سیر و گزنه بر فاکتور‌های رشد 360 عدد فیل ماهیان جوان 30 گرمی (Huso huso)، به مدت 2 ماه انجام شد. جهت انجام این آزمایش زنجبیل، سیر و گزنه به میزان 1 درصد وزن غذا به صورت جداگانه به جیره‌‌های غذایی افزوده شد. نمونه‌گیری و سنجش پارامتر‌های رشد در طی 4 دوره (هر 15 روز یک بار) صورت گرفت. غذادهی روزانه براساس 5 درصد وزن بدن انجام شد. شاخص‌های رشد اندازه‌گیری شده شامل شاخص وضعیت (CF)، درصد افزایش وزن بدن (BWI%)، ضریب رشد ویژه (SGR)، درصد رشد روزانه (DGR%) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) در ماهیان مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان دوره اول مقادیر SGR، CF، BWI% و DGR% تیمار تغذیه شده با جیره حاوی زنجبیل افزایش معنی‌داری نسبت به شاخص‌های مشابه در تیمار شاهد نشان دادند (05/0p پرونده مقاله

این مطالعه با استفاده از کنستانتره کشت داده شده Saccharomyces cerevisiae در چهار سطح (3/0، 5/0، 7/0 و 1 گرم در هر کیلوگرم غذا) مخلوط شده با غذای پلیت و در یک دوره غذادهی 60 روزه به لاروهای کپورمعمولی F1 (Cyprinus carpio) به صورت یک طرح کاملا تصادفی در چهار تیمار آزمایشی T1،T2،T3 و T4 و همچنین یک جیره غذایی پلیت شده از محصولات کارخانجات فرادانه ولی فاقد محصول تجاری ایمکس به عنوان جیره غذایی شاهد (CF) با سه تکرارانجام شد. جهت انجام این آزمایش ابتدا جیره های آزمایشی (T3,T2,T1 و T4) با محصول ایمکس مخلوط شده و به مدت 5 ساعت جهت خشک شدن درون انکوباتور قرار داده شده و سپس مورد تغذیه لاروها قرار گرفت. برای این منظورتعداد 600 قطعه لارو ماهی کپور معمولی با میانگین وزن اولیه (انحراف معیار±میانگین وزن) 273/0±3/1 گرم تهیه و به آزمایشگاه منتقل گردید. پس از سازگاری یک هفته ای لاروها با شرایط آزمایشگاه به صورت تصادفی در پنج تیمار هر کدام با سه تکرار (چهار تیمار آزمایشی و یک تیمار شاهد) تقسیم شدند. همگی لاروها در ابتدا و انتهای دوره مطالعه زیست سنجی شدند، همچنین در انتهای مطالعه ماهیان تحت استرس های محیطی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده بیانگر وجود تفاوت معنی دار برعملکردهای رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، میانگین رشد روزانه، سرعت رشد وزنی، سرعت رشد طولی، ضریب تغییرات طولی، ضریب رشد حرارتی، کارایی تبدیل رشد، ضریب رشد روزانه، فاکتور وضعیت، نرخ بازماندگی، تولید خالص ماهی) شاخص های تغذیه ای (ضریب تبدیل غذایی، کارایی غذا، نسبت کارایی پروتئین، نسبت کارایی چربی) و مقاومت در برابر استرس های محیطی در لاروهای کپور معمولی در تیمارهای آزمایشی بود (05/0P<). در پایان اینگونه نتیجه گیری می شود که افزودن کنستانتره S.cerevisiae کشت داده شده به میزان 1 گرم در هر کیلوگرم جیره غذایی لاروهای کپور معمولی F1 باعث افزایش رشد، بهبود عملکرد تغذیه و افزایش مقاومت در برابر استرس های محیطی در لاروهای کپور معمولی F1 می شود. پرونده مقاله