در این تحقیق به بررسی اثر مقدار پرکننده بر رفتار پخت، خواص مکانیکی و پسماند آمیزه بر پایه لاستیک استایرن بوتادی‌ان (SBR) و تقویت شده با هیبرید نانورس Cloisite 15A و دوده پرداخته شده است. نمونه‌ها به روش اختلاط مذاب بر روی غلتک تهیه و سپس برای پخت در دمای oC 160، قالبگیری فشاری شدند. نتایج بیانگر این بود که نانوکامپوزیت تقویت شده با phr 4 نانورس بهترین خواص را ارائه داد. در ادامه، از تقویت‌کنندگی دوده به ‌همراه نانورس به منظور بهبود خواص SBR بهره برده شد. در نمونه‌های SBR تقویت شده با هیبرید نانورس/دوده، افزایش مقدار دوده منجر به کاهش قابل توجه زمان برشتگی و زمان تکمیل پخت و نیز افزایش قابل توجه سرعت پخت و اختلاف گشتاور شد. بررسی خواص مکانیکی نمونه‌های SBR تقویت شده با هیبرید نانورس/دوده نیز بیانگر بهبود قابل توجه استحکام کششی، مدول کششی و سختی با افزایش مقدار دوده بود. نمودارهای پسماند نشان داد که با افزایش تقویت کننده‌ها و به ویژه دوده، مساحت سطح زیر نمودار تنش-کرنش در حالت بارگذاری- باربرداری بطور قابل توجهی افزایش یافته است. اتلاف پسماند در چرخه اول برای لاستیک SBR مقدار 8/6% بود و برای نانوکامپوزیت phr 4 نانورس و هیبریدهای حاوی 30، 50 و phr 70 به ترتیب به مقادیر 4/16، 1/42، 7/44 و 6/58% رسید. تکنیک SEM دلالت بر پراکنش مناسب ذرات فیلرها داشت و آزمون آسودگی تنش که با دستگاه تحلیلگر فرآیند لاستیک انجام شد نشان داد مدول آسایش اولیه و نهایی و میزان افت آن در نمونه هیبریدی بیشتری از نمونه نانوکامپوزیتی بود. پرونده مقاله

هدف از این پژوهش، تهیه و بررسی اثرات سایتوتوکسیک نانوذرات آهن زیست‌سازگار شده با نشاسته بر رده سلولی MDA-MB-231 می‌باشد. در این تحقیق، نانوذرات اکسید آهن با پوشش نشاسته به روش هم‌رسوبی تهیه گردید. جهت ارزیابی‌های سلولی، نانوذرات مغناطیسی پوشش‌دار و بدون پوشش با غلظت‌های 240، 180، 120، 60 و g/mlµ 30 بر رده سلولی MDA-MB-231 در زمان‌های 24، 48 و72 ساعت تیمار گشت. در نهایت اثر زیستایی سلول با استفاده از آزمون MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج طیف‌سنجی XRD وجود فاز مگنتیت به همراه مقادیر بسیار اندک از اکسیدهای دیگر آهن را نشان داد. بررسی‌های میکروسکوپی نشان دادند که ذرات دارای مورفولوژی کروی شکل، با اندازه تقریبی nm 100-80 می‌باشند. همچنین نتایج آنالیز FT-IR وجود پوشش در سطح ذرات و یکنواختی آن را اثبات نمود. ارزیابی‌های سلولی نشان دادند که نانوذرات اکسید آهن فاقد پوشش در غلظت g/mlµ 30 و نانوذرات اکسید آهن با پوشش نشاسته در غلظت g/mlµ 180 در زمان 24 ساعت باعث مرگ 50 درصد از سلول‌های MDA-MB-231 شدند.نتایج این پژوهش می‌تواند گامی مهم در جهت بهبود درمان سرطان با نانوذرات مغناطیسی به روش هایپرترمیا باشد. پوشش‌ زیست‌سازگار ایجاد شده باعث کاهش سمیت سلولی نانوذرات مغناطیسی می‌گردد که حتی آن را برای کاربردهای دیگری مانند افزایش ‌دهنده وضوح تصویر در MRIمناسب می‌سازد. پرونده مقاله