پژوهش حاضر تحلیلی جامعه‌شناختی از موانع استقرار نهادهای جامعه‌محور در ایران بین سال‌های(1384ـ1357) است، از نظر نگارندگان این مقاله استقرار نهادهای جامعه‌محور در ساختارهای اجتماعی و سیاسی ریشه دارند. در این پژوهش سعی شده است با رویکرد تاریخی عوامل اجتماعی استقرار و تداوم فعالیت‌های سازمان‌‌های اجتماع‌محور پرداخته شود. چارچوب نظری این پژوهش تلفیقی از نظریات؛ فرانسیس فوکویاما، هانا آرنت و ویلیام کورنهاوزر، یورگن هابرماس، ساموئل هانتینگتون، آلموند و وربا و چارلز تیلور است و براساس چارچوب نظری اتخاذ شده مدل نظری تحقیق به‌دست آمده و مورد ارزیابی قرار گرفته است. از نظر روش‌شناسی این تحقیق کیفی و تاریخی است. روش جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش اسنادی و کتابخانه‌ای می‌باشد و داده‌هایی درباره طبقه متوسط، جامعه توده‌ای، نهادمندی سازمانی، نوع اقتدارگرایی و ادغام‌گرایی نهادها، جمع‌آوری شده و با روش تاریخی مورد تحلیل قرار گرفتند و مشخص گردید که ساختارهای اجتماعی و ساختارهای سیاسی از موانع استقرار نهادهای جامعه‌محور در ایران بین سال‌های(1384ـ1357) بوده‌اند. پرونده مقاله