به منظور بررسی اثر کود گاوی، کمپوست و ورمی کمپوست بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد اسانس ریحان در منطقه سیستان، آزمایشی به صورت گلدانی و در قالب طرح کاملاً تصادفی، با سه تکرار در سال 1392 در گلخانه‌ای واقع در شهر زابل اجرا گردید. تیمارهای کود آلی مورد آزمایش شامل : F1= شاهد (عدم مصرف کود) 20 %F2= حجمی ورمی کمپوست، 40%= F3حجمی ورمی کمپوست، 20 % F4= حجمی کمپوست،40%F5 = حجمی کمپوست، 20%= F6 حجمی کود گاوی و 40%= F7حجمی کود گاوی می باشند. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از کود های آلی به طور معنی داری باعث بهبود خصوصیات کمّی و کیفی ریحان می شود. تیمار های کود آلی تاثیر معنی داری بر اغلب صفات مورد اندازه گیری داشتند و کلیه صفات مورد بررسی را در مقایسه با شاهد افزایش دادند. به طوری که، بیشترین مقادیر صفات اندازه گیری شده، به جز وزن هزار دانه، در ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در بوته، وزن خشک، درصد و عملکرد اسانس تحت تاثیر تیمار 40% ورمی کمپوست و کمترین آنها در تیمار شاهد حاصل گردیدند. همچنین، نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش مقدار کود مصرفی از 20 درصد به 40 درصد برای هر یک از کود های ورمی کمپوست، کمپوست و کود گاوی موجب افزایش ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در بوته، وزن خشک و درصد اسانس شد. به طورکلی، کاربرد کود های آلی در مقایسه با عدم مصرف آنها منجر به حصول عملکرد کمّی و کیفی مطلوبی در گیاه ریحان گردید که نشان می دهد که کاربرد آنها در راستای نیل به اهداف کشاورزی پایدار می باشد. پرونده مقاله

زنیان یکی از مهم ترین گیاهان دارویی منطقه زاهدان است. تنش شوری و خشکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان زراعی در استان سیستان و بلوچستان هستند. به منظور بررسی اثر تنش شوری بر عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی زنیان آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور زاهدان در سال 93 – 1392 انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل دو توده زنیان C1: توده محلی و C2: توده پاکستانی به عنوان فاکتور اول و پنج سطح شوری S1: شاهد، S2: 2، S3: 4، S4: 6 و S5: 8 دسی زیمنس بر متر به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد بیشترین صفات طول ریشه، ارتفاع ساقه، وزن تر گیاه و وزن خشک گیاه و عملکرد اسانس از توده محلی و آبیاری با آب معمولی (تیمار بدون تنش شوری) به دست آمد. با افزایش شدت تنش خشکی در کلیه صفات کمی مورد اندازه گیری کاهش معنی داری مشاهده گردید، اما درصد اسانس با افزایش تنش شوری افزایش یافت. اندازه گیری غلظت تنظیم کننده های اسمزی نشان داد میزان غلظت پرولین و کربوهیدرات های محلول تحت تاثیر تیمار تنش شوری در مقایسه با شاهد افزایش یافتند و افزایش شدت تنش شوری موجب افزایش میزان غلظت تنظیم کننده های اسمزی شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که زنیان نسبتاً به تنش شوری مقاوم است، البته سطـوح بالای 4 دسی زیمنس بر متـر باعث کاهش ویــژگی های کمّی گیاه می شوند و در صورت وقوع شوری، این گیاه با به کارگیری مکانیزم تنظیم اسمزی و به وسیله افزایش تجمع پرولین و کربوهیدرات در هنگام مواجه با شوری، شرایط تنش را تا حدی تحمل می کند. پرونده مقاله

اثر سطوح مختلف کود دامی و تنش شوری بر عملکرد کمّی گیاه دارویی رزماری در آزمایشی ب ه صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهر زاهدان، در کشت پاییزه در سال 93 -1392 بررسی گردید. تیمارهای آزمایشی شامل شوری در دو سطح (آبیاری با آب معمولی شهر زاهدان S1: 1/1 ds/m و آبیاری با آب شور زاهدان S2: 4/4ds/m) به عنوان فاکتور اصلی و مصرف کود دامی در چهار سطح (M1: بدون مصرف کود، M2: مصرف 15 تن در هکتار، M3: مصرف 30 تن در هکتار و M4:مصرف 45 تن در هکتار کود دامی) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل نشان داد که تنش شوری در مقایسه با آبیاری با آب معمولی اثر معنی داری بر ارتفاع بوته، وزن تر ساقه، وزن خشک ساقه، عملکرد اندام هوایی و عملکرد اسانس رزماری نداشت، اما باعث کاهش مقادیر اندازه گیری شده برای صفات وزن خشک و تر برگ، نسبت برگ به ساقه، ارتفاع بوته و درصد اسانس شد. مقایسه میانگین های سطوح مختلف کود دامی نشان داد که مصرف 45 تن در هکتار کود دامی منجر به افزایش اکثر صفات مورد بررسی در این آزمایش گردید، البته، بین این تیمار با تیمار مصرف 30 تن در هکتار کود دامی تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اگرچه آبیاری با آب شرب سبب بهبود برخی صفات رزماری گردید اما تفاوت معنی داری بین آبیاری با آب شرب و شور خصوصاً برای صفات عملکرد برگ و عملکرد اسانس مشاهده نشد. پرونده مقاله