سرب به عنوان یکی از گسترده ترین عناصر سنگین و سمی در محیط زیست، اختلال جدی در سلامت انسان ایجاد می‌کند. در این میان جلبک‌ها در محیط های آبی با جذب زیستی فلزات سنگین در رسوبات، می‌توانند نقش کلیدی در زمینه کاهش آلودگی آب‌ها ایجاد کنند. در این پژوهش اثرات جذب و انباشت زیستی فلز سرب توسط جلبک سبز انترومورفا Enteromorpha sp. برعملکردو فیزیولوژی جلبک، مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این پژوهش، اثر غلظت های متفاوت یون سرب (در سه تیمار 50، 100، 150 میکرومولار به شکل نیترات سرب) و همچنین 5/0 میلی مولار بهبود دهنده کلرید کلسیمبه همراه شاهد (بدون بهبود دهنده)در دو دوره 3 و 8 روزهبا چهار تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی برای صفات میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی، پراکسیداسیون لیپیدی غشا و آنزیم های آنتی اکسیدان درجلبک سبز انترومورفا جمعآوری شده از سواحل دریای خزر مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد با افزایش غلظت فلز سرب میزان کلروفیل a و b، کلروفیل کل و کاروتنوئیدها و همچنین فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز کاهش یافت و با گذشت زمان اثرات تنش، بیشتر شد. در سنجش پراکسیداسیون لیپیدی با افزایش غلظت سرب و همچنین افزایش طول دوره تیماردهی، مقدار مالون دآلدئید بطور معنی داری افزایش یافت. در موارد ذکر شده استفاده ازکلرید کلسیم باعث شد تاثیر تنش کمتر شده و میزان رنگیزه های فتوسنتزی کمتر کاهش یابد و همچنین از پراکسیداسیون لیپیدی غشا کاسته شود. مطالعه بررسی فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان نشان داد که فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز در دوره های 3 و 8 روزه فاقد بهبود دهنده، بیشتر از فعالیت این آنزیم در همین دوره‌ها و همراه بهبود دهنده بود. بطور کلی این مطالعه نشان داد که یون‌های سرب در شرایط محیط آبی باعث تنش اکسیداتیو و تغیییرات بیوشیمیایی در جلبک سبز اینترومورفا می شود. همچنین حضور بهبود دهنده کلرید کلسیم اثرات تنش را کاهش داد. پرونده مقاله

Cadmium is a heavy metal with high toxicity that causes to oxidative stress in the plants and animals.The heavy metal stress tolerance in the plants with increasing content of reactiveoxygen species (ROS)require to use antioxidative pathways. Hydroponic experiments were performed with thirteen treatments consisting of a control (neither CdSO4 nor ameliorative factor CaSiO3 and SNP), CdSO4 at 25, 50, 75 and l00 µM concentrations without or with 1.5 mM ameliorative factor SNP or CaSiO3. The desired samples of leaves from 60-days-old plant used for determination activities of ascorbate peroxidase, peroxidase and polyphenol oxidas enzymes and content of chlorophyll a, chlorophyllb, totalchlorophyll, carotenoids, MDA, and proline. The obtained results were indicated that Cadmium decreased chlorophyll a, b, total chlorophyll and carotenoids contents significantly and ascorbate peroxidase, peroxidase, and polyphenol oxidase activities which were increased specially by adding CaSiO3. However, polyphenol oxidase activity increased under Cd stress significantly, which increased with adding ameliorative factor,CaSiO3.The MDA and proline content increased under Cd stress significantly, which decreased by adding ameliorative factors especially CaSiO3. It can be concluding that silicate effects that enhanced the Cd tolerance in Triticum aestivum L. is attribute to the silicate ameliorative effects–suppressed CdSO4 uptake and root to shoot CdSO4 transport. In addition, the silicate ameliorative effects are enhanced the antioxidant defenseactivity. پرونده مقاله

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد گیاهی میزان سیلیس، ساکارز و زغال فعال بر باززایی و تکثیر درون شیشه گیاه تمشک بیخار رقم مرتون می باشد. جوانه جانبی در محیط 2/1 MSحاوی 1/0 درصد زغال فعال کشت گردید و پس از سه هفته شاخه جدید حاصل از کشت جوانه برای اعمال تیمار های بدست آمد.جوانه های جدید در محیط MS حاوی غلظت های متفاوت هورمون BA، IBA و NAA جهت باززایی شاخه کشت شدند. بهترین تیمار شاخه زایی تمشک در محیط کشت MS حاوی 5/1 میلی گرم بر لیتر BA به همراه 1/0 میلی گرم بر لیتر IBA بدست آمد. همچنین شاخه های باززایی شده در محیط حاوی 2/0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم بر لیتر هورمون NAA و IBA جهت ریشه زایی کشت شدند. پس از تعیین بهترین تیمار ریشه زایی از نظر میزان هورمون، شاخه ها برای بهبود ریشه زایی در محیط های مختلف نظیر غلظت های متفاوت زغال فعال ، سیلیسیک اسید و همچنین ساکارزمنتقل شدند. ساکارز در غلظت 4% موجب افزایش طول ریشه، وزن ریشه و میزان کلروفیل برگ شد. اضافه کردن زغال فعال به محیط کشت موجب افزایش طول ریشه و ساقه در محیط کشت گردید. افزودن سیلیسیک اسید موجب کاهش تعداد شاخه های باززایی شده نسبت به محیط شاهد شد اما با افزایش غلظت تا 5 میلی گرم بر لیتر طول شاخه افزایش یافت. استفاده از سیلیسیک اسید در غلظت 1 mg/l موجب افزایش طول ریشه و در غلظت 5 mg/l موجب افزایش وزن ریشه نسب به شاهد گردید. پرونده مقاله

کاسنی (Cichorium intybus L.) گیاهی دارویی است که از همه قسمت‌های این گیاه (ریشه، برگ، دانه) استفاده می‌شود. هدف این پژوهش بررسی اثر تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی بر القاء کالوس حاصل از برگ و دمبرگ کاسنی و بررسی اثر کربوهیدرات‌ها (ساکارز و گلوکز) بر ترکیبات بیوشیمیایی (فلاونوئید، فعالیت آنتی‌اکسیدان، فنل، قند، آنتوسیانین) کالوس‌های تولید شده می‌باشد. برای این منظور از سیتوکنین‌های BAP و KIN در 3 سطح (5/0، 1 و 5/1 میلی‌گرم در لیتر) و NAA در 3 سطح (2/0، 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر) در محیط‌کشت MS برای القاء کالوس استفاده شد. اثر سطوح مختلف ساکارز و گلوکز در 5 سطح (1، 2، 3، 4، 5 درصد) با تیمار شاهد در محیط کشت ½ MS مایع مورد بررسی قرار گرفت. در حضور 1 میلی‌گرم در لیتر از BAP و NAA بیشترین درصد کال‌زایی و وزن توده کالوس مشاهده شد. نتایج نشان داد که کربوهیدرات‌های مورد مطالعه بر ترکیبات بیوشیمیایی کاسنی اثر معنی‌دار (P<0.01) دارد. بیشترین میزان فنل در تیمار 3 درصد گلوکز (28/0 میلی‌گرم گالیک‌اسید بر گرم وزن تر) و بیشترین میزان فلاونوئید در غلظت 4 درصد گلوکز (29/0 میلی‌گرم کوئرستین بر گرم وزن تر) مشاهده شد. بیشترین مقدار فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی و قند به ‌ترتیب در غلظت‌ گلوکز 1 درصد (51/89 درصد) و گلوکز 4 درصد (97/86 میکروگرم) مشاهده شد. بیشترین میزان آنتوسیانین به‌میزان 1/7 میکرومول بر گرم وزن تر در تیمار گلوکز 5 درصد مشاهده شد. با مقایسه تیمار شاهد و سطوح غلظت ساکارز و گلوکز نتیجه‌گیری شد که ترکیبات بیوشیمیایی در حضور گلوکز مقدار بیشتری را داشتند. پرونده مقاله