این پژوهش جهت بررسی کارایی و اثربخشی مدیریت پرتفوی شرکت های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که بین سال های 1384-1388 پرتفوی فعال داشته اند، صورت گرفته است. در راستای ارزیابی عملکرد آنها با توجه به تئوری مدرن پرتفوی و تئوری فرامدرن پرتفوی به کمک معیارهای شارپ،سورتینو و استرلینگ صورت گرفته است. نتایج آزمون فرضیه اول که از طریق آزمون های آماری تحلیل واریانس و مقایسه میانگین دو به دو با پس آزمون ال اس دی صورت گرفت،نشان داد عملکرد شرکت های سرمایه گذاری با توجه به معیارهای شارپ،سورتینو و استرلینگ بطور متوسط با یکدیگر تفاوت دارد.البته معیار استرلینگ با تفاوتی جزئی عملکرد بهتری را نشان داد. فرضیه دوم تحقیق نیز عملکرد شرکت های سرمایه گذاری را در مقایسه با بازار مورد ارزیابی قرار داد که بجز معیار سورتینو بقیه معیارها عملکرد بهتر شرکت های سرمایه گذاری در مقابل بازار را نشان دادند. در نهایت نتایج آزمون کروسکال والیس و آماره مربع کای نشان داد که بکارگیری این سه معیار در رتبه بندی شرکت ها نتایج یکسانی را نشان می دهد. پرونده مقاله

اثر تامین مالی بلند مدت بر سطح بازده شرکت، از جمله موضوعاتی است که دو گروه ذینفع، شامل اعتباردهندگان و سرمایه گذاران به آن توجه خاصی دارند به همین جهت در این تحقیق با بررسی نمونه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1384 لغایت 1390، به بررسی تاثیر این اهرم مالی بر بازد ه ی شرکت پرداخته شده است. البته جهت اخذ نتیجه گیری مناسب، این دو گروه از آزمودنی ها براساس نسبت بدهی به کل دارایی تفکیک شده اند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در شرکت هایی که منابع مالی از محل استقراض بلندمدت تامین شده و بالتبع اهرم مالی بزرگتری دارند، بازدهی متناسب با سطح ریسک تحمل شده، را فراهم نموده اند. اما هر چه میزان بدهی بلندمدت بیشتر می شود این بازده ی کمتر شده است. در مورد شرکت هایی که میزان تسهیلات کمتری داشته اند، بین بازده ی و نسبت کل بدهی ارتباط معنی داری وجود ندارد. پرونده مقاله