چکیده : از منظر واقع گرایانه چگونگی کسب، حفظ و افزایش قدرت همواره مهم ترین هدف کشورها در عرصه بین الملل است. صرف نظر از سایر ملاحظات داخلی، جمهوری اسلامی ایران از این قاعده کلی مستثنی نیست. قدرت در کنار اینکه یک هدف محسوب می شود می تواند به عنوان یک ابزار نیز مورد توجه دستگاه سیاست خارجی کشورمان قرار گیرد. در این پژوهش با تاکید بر نظریه قدرت هوشمند سوزان ناسل، به این سوال پرداخته می شود که قدرت هوشمند چه نقشی در افزایش جایگاه ایران در منطقه خاورمیانه دارد؟ و چگونه می توان از آن برای ارتقاء جایگاه ایران در منطقه بهره برد. فرضیه مقاله براین باور است با توجه به محتوای سند چشم انداز بیست ساله و اهداف کلانی که برای ایران در سال 1404 شمسی پیش بینی شده است، کاربرد قدرت هوشمند به عنوان یک شیوه در تبدیل اهداف به نتایج دلخواه می تواند در شرایط بین المللی قرن بیست و یکم که اعمال قدرت ”با دیگران“ جایگزین اعمال قدرت ”بر دیگران“ شده است، برای افزایش منزلت و جایگاه ایران نیز کارآمد و موثر باشد. پژوهش حاضر ضمن بررسی مبانی نظری قدرت هوشمند و ابعاد آن، با روش توصیفی- تحلیلی به تبیین جایگاه ایران در خاورمیانه می پردازد. پرونده مقاله

نزدیک به دو دهه از سقوط رژیم طالبان و حضور نیروهای ائتلاف بین المللی به رهبری ایالات متحده در افغانستان می گذرد. از سال 2001 میلادی به بعد، نیروهای ائتلاف بین المللی روند شکل گیری تحولات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی افغانستان را در دست گرفتند. شکست طالبان، اولین پروژه و سپس تشکیل دولت جدید و بازسازی و اصلاحات ساختاری در زمینه های سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی محورهای اصلی سیاست های نیروهای ائتلاف بین المللی به رهبری ایالات متحده و برخی مجامع بین المللی در این کشور بود. اکثر این محورها پس از شکست طالبان در افغانستان اجراء شده است. با این حال هم اینک در سال 2019 میلادی و پس از حدود 18 سال از سقوط طالبان و صرف هزینه های زیاد توسط دولت ها و مجامع بین المللی و همچنین نیروهای ائتلاف بین المللی، افغانستان کماکان در شرایط بی ثبات به سر می برد. بنابراین سئوال مقاله این است که از زمان سقوط طالبان چه اقداماتی توسط ائتلاف بین المللی و دیگر مجامع بین المللی در افغانستان صورت گرفته و این اقدامات با چه فرصت ها و چالش هایی مواجه است؟ مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی براین باور است که اقدامات صورت گرفته در جهت بازسازی دوباره افغانستان ناکافی بوده و به واسطه منافع متعارض بازیگران داخلی، منطقه ای و فرامنطقه ای موانع متعددی در جهت حل و فصل بحرانهای مختلف افغانستان وجود دارد که چشم انداز آن دارای ابهامات زیادی است. پرونده مقاله