فریدون آدمیت، یکی از مورخین مهم تاریخ معاصر ایران است. او را می‌توان تاریخ‌نگار ترقی در ایران دانست، چرا که در عمده آثار او، اشاره به اصول تجدد و ترقی‌خواهی و در تک‌نگاری‌ها، اشاره به مهم‌ترین ترقی‌خواهان ایرانی نمایان‌گر این مسئله است. نگرش وی به سنت و هویت و نیز عناصر تجدد در نوشته‌هایش دارای اهمیت زیادی است، چرا که بخش مهمی از آگاهی‌های تاریخی پیرامون تاریخ تجدد در عصر قاجار، از دل آثار او به دست آمده یا متأثر از آثار او است. این مقاله، به دنبال آن است که به این پرسش پاسخ دهد که رویکرد آدمیت به تجدد چگونه بوده است؟ آدمیت اندیشۀ ترقی بر آمده از غرب را اصلی‌ترین زمینۀ ترقی‌خواهی در ایران می‌دانست و با بررسی‌های تاریخی خود با در نظرداشتن اسناد و نوشته‌های درجه اول به تحلیل آن‌ها می‌پرداخت. با این هدف که با تحلیل نوشته‌های او دربارۀ تجدد، به فهم اندیشۀ تاریخی او و نیز تاریخ‌نگاری تجددخواهانۀ او دست پیدا کند. پرونده مقاله