نقد فمینیستی یا زن‎محور به‎عنوان یکی از رویکردهای نقد ادبی در سال 1929 توسط ویرجینیا وولف، فمینیست پیش‌گام بریتانیایی در کتابی با عنوان اتاقی از آن خود بنیان نهاده شد. پرداختن به تجربه‌های زنانه، تعامل با جهان مردانه و بررسی شاخصه‎های سبک زنانه، از مهم‌ترین محورهای این شاخه از نقد است. در این مقاله به بررسی تصویر زن در رمان رازی در کوچه‎ها از فریبا وفی، بر اساس مؤلفه‎های مذکور پرداخته می‎شود. نویسنده به ترسیم کلیشة فرشتة خانگی می‎پردازد؛ زنی منفعل، که در برابر بی‎رحمی‎های نظام مردسالار و خشونت‎های همسرش، برای حفظ آرامش خانه، زبان سکوت را برمی‎گزیند. در پایان هم در وضعیت زنان و روابطشان تغییری رخ نمی‎دهد. در این اثر نیز مانند دیگر نوشته‎های زنانه، شاخصه‎هایی هم‌چون جزئی‎نگری، اطناب و پرحرفی، نوستالژی و دالان در دالان بودن به چشم می‎خورد. پرونده مقاله