هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت‌درمانی بر نگرانی و نشخوارفکری در مادران دارای کودک کم‌توان‌ذهنی بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک کم‌توان‌ذهنی مراجعه کننده به مرکز توانبخشی سلامت سیدحاتمی اردبیل در سال 1400 می-باشد. از جامعه مذکور 30 نفر، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به طور تصادفی در دو گروه برابر آزمایش و کنترل جایگزین شدند. این پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. گروه آزمایش طی 8 هفته و هرجلسه 90 دقیقه مداخله واقعیت‌درمانی را دریافت کرد. و پس از خاتمه جلسات مرحله پیگیری دو ماه بعد انجام شد. و در این مدت گروه کنترل، مداخله‌ی را دریافت نکرد. برای سنجش آزمودنی‌ها از ابزار اندازه گیری پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ) مایر،میلر،میتزگر و بورکویز(1990) و مقیاس پاسخ های نشخواری(RRS ) نولن هوکسیما و مورو(1991) استفاده شد. داده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغییره و تک متغییره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که، واقعیت درمانی بر نگرانی و نشخوار فکری اثر بخش بود. بدین ترتیب می‌توان گفت واقعیت‌درمانی موجب کاهش نگرانی و نشخوارفکری در مادران کودکان کم‌توان‌ذهنی شد. واین نتیجه تا مرحله پیگیری دوام داشت. پرونده مقاله