با افزایش نیاز به استفاده از سرویس‌های وابسته به مکان و نیز گسترش شبکه‌های بی‌سیمِ آگاه از مکان کاربر ، تکنیک‌های مکان‌یابی در شبکه‌های بی‌سیم نیز از اهمیت مضاعفی برخوردار شده‌اند. روش‌های تخمین مکان مبتنی بر TOA و TDOA از محبوب‌ترین روش‌های مکان‌یابی هستند و دقت مکان‌یابی در این روش‌ها طبیعتاً وابسته به دقت تخمین TOA می‌باشد. دقت تخمین TOA با استفاده از روش‌های معمول مانند معیار حداکثر بزرگنمایی یا حداکثر احتمال پسین در محیط‌های مختلف انتشار، مخصوصاً در شرایطی که مسیر دید مستقیم بین فرستنده و گیرنده وجود ندارد و یا سیگنال مسیر مستقیم، قوی‌ترین سیگنال دریافتی نیست، دچار مشکل می‌باشد. در نتیجه در این شرایط نیاز به روش‌هائی است که قابلیت جداسازی هرچه بیشتر و دقیق‌تر سیگنال‌های دریافتی از مسیرهای مختلف انتشار را در حوزه زمان داشته باشند. به همین دلیل در این مقاله به بررسی روش MUSIC که یک روش‌ با قدرت تفکیک زیاد است می پردازیم. نتایج این مقاله نشان می دهد که با داشتن اختلاف زمان دریافت سیگنال (تاخیر حاصل از روش MUSIC )، جهت تعیین مکان کاربر می توان معادله هذلولی حاصل را با الگوریتم ژنتیک حل نمود و مکان کاربر را با دقت و سرعت همگرایی بالاتری تعیین نمود. پرونده مقاله