مقاله پیش‌رو به بررسی چگونگی استقرارحکومت مطلوب، در آرای متفکران پس از انقلاب اسلامی و چگونگی ارتباط میان دین و سیاست پرداخته، و درصدد طرح این سوال است که با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار مردم‌سالاری دینی، مساله شناخت ماهیت حکومت و همچنین فهم ارتباط میان دین و سیاست در برپایی حکومت مطلوب و الزامات ناشی از آن در آرای متفکران پس از انقلاب اسلامی چگونه به یکی از مسائل مهم و چالش برانگیز درحوزه تفکرآنان تبدیل شد، و چه عللی باعث شکاف عمیق بین این دو گروه بوده،که هر چه قدر جلوتر می‌رویم این شکاف عمیق‌تر می‌شود و در پاسخ به سوالات و طرح فرضیه مقاله این پاسخ احتمالی داده شده، که گروهی با نگاهی انتقادی، آسیب شناسی حکومت مطلوب را در حوزه اندیشه و عمل مورد ارزیابی قرار داده وکاستی‌های آن را از زاویه‌ای تازه مورد کنکاش قراردادند، طیف دیگر با تاثیرپذیری از برداشت‌های دینی، سعی در برقراری ارتباط بین دین و سیاست کرده، حکومت مطلوب را به این سمت سوق داده و متفکران را متوجه قلمرو دین کردند. که سعی ما در این مقاله تبیین دیدگاه‌های هریک از آنان و علل بروز تعارض و اختلافات روشنفکران تجددخواه و سنت‌گرا بوده و در آخر آسیب شناسی آن مدنظر بوده، که با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی در صدد بررسی آن برآمده‌ایم. پرونده مقاله