حضرت آیت‌‌الله سیدعلی خامنه‌ای(مدظله‌العالی) در مناقشه بر سر برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز جمهوری اسلامی ایران و مجموعه تعاملات درازمدت دیپلماتیک با غرب که در نهایت به شکل‌گیری توافق هسته‌ای موسوم به برجام منجر شد، نقش راهبری موثر و تعیین‌کننده‌ ایفا کردند. پژوهش حاضر در پی پاسخ به این پرسش اصلی است که رهبر معظم انقلاب مناقشه بر سر برنامه هسته‌ای ایران و روندهای منجر به توافق هسته‌ای ـ برجام ـ و دوره موسوم به پسابرجام را بر اساس چه الگویی مدیریت کرده-اند؟ فرضیه‌ای که در پاسخ به این سوال به آزمون گذاشته شد این است که معظم له با تلفیق دو الگوی رهبری سخت و رهبری نرم در قالب الگویِ نوینِ سبک رهبری هوشمند، روند فوق را راهبری کرده‌اند. ایشان این روند را به دو صورت نهادی ـ ساختاری(سخت) و غیرنهادی (نرم) اجرا کرده‌اند. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد که مدیریت نهادی ـ ساختاری از طریق مجلس شورای اسلامی، شورای عالی امنیت ملی، تشکیل تیم نظارت بر برجام و نهادهای نظامی اجرا شده است. الگوی مدیریت غیر نهادی نیز با تأکید بر نقش اساسی مردم، پرهیز از افراط و تفریط در خصوص برجام، شفاف‌سازی ماهیت طرف مقابل، تشویق به مذاکره،دعوت به وحدت ملی، تاکید بر ضرورت رفع کامل تحریم‌ها،اتخاذ عقلانیت راهبردی و پایش مستمر تحرکات طرف مقابل، رفع نقاط ضعف استراتژیک داخلی،تعیین رسالت دولت و تیم مذاکره و الزام به تداوم صنعت هسته‌ای به اجرا در آمده است.این پژوهش به صورت توصیفی ـ تحلیلی انجام شده و روش گردآوری داده‌ها کتابخانه‌ای است و از ابزار فیش برداری نیز استفاده شده است. پرونده مقاله