مدیریت سیاسی زنان و مردان حاصل بازتولید نابرابری‌هایی است که دولت‌ها نقش مهمی در آن دارند و دارای خاصیت تعیین‌کنندگی برای گفتمان‌های حاکم بوده و زنان همواره به‌عنوان دیگری و هویت‌ساز برای مردان و عامل تعیین قدرت و اقتدار هستند .هدف این مقاله شناسایی موانع زنان در مدیریت سیاسی در دوران پهلوی با تاکید بر متن کتاب ها و سخنرانی های محمد رضا پهلوی است ،دوره ای که همراه با اعطای حق رای ، حضور معدود و محدود زنان در سمت‌های سیاسی بروز قابل توجهی می‌یابد . نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در مدرنیسم دوران پهلوی ، غیردینی سازی جامعه در چندین جبهه انجام شده ،ساختار قضایی نوسازی و حقوقدانان تحصیل‌کرده جدید ،جایگزین قضات روحانی سنتی می شوند و... در این دوره زنان برای اولین بار وارد ادبیات سیاسی ایران شده و با توسعه آموزش های پایه و همچنین آموزش عالی برای زنان ، زمینه حضور آنها به عرضه های سیاسی و اجتماعی فراهم گردید و زنان در نقش های سیاسی مانند نمایندگی مجلس ملی ، مجلس سنا، در سمت وزارت و همچنین قضاوت وارد عرصه مدیریت سیاسی شدند .هرچند این فرصت در طبقه ای خاص از زنان روی داد و علی رغم رویه مدرن سازی جامعه بخش کلان جامعه، نگرش سنتی داشته و در این تغییرات سهمی نداشتند . از سویی نیز دستاوردهای مورد انتظار مدرنیسم در جوامع غربی و موفقیت‌های زنان در رسیدن به اهداف خود در قالب فمینیسم، این فعالیت های مورد تخاصم حاکمیت قرار گرفت وتعاریفی ایدئولوژیک برای فمینیسم ارائه شد. پرونده مقاله