ناپایداری دامنه‌ها از جمله معضلات جهانی است که هر ساله خسارات مالی و جانی فراوانی را بر زندگی بشر و محیط پیرامون آن وارد می‌کند. دخالت هر چه بیشتر بشر در طبیعت با ساخت سازه‌ها و برهم زدن چرخه‌های طبیعی از جمله عوامل اساسی در افزایش تعداد لغزش‌ها و بالا رفتن میزان خسارات و آسیب‌ها می‌باشد.در این مقاله خطر ناپایداری دامنه‌ها در نقشه‌ی راه کن – سولقان مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از سیستم منطق فازی در محیط نرم افزار ArcGIS و IDRISI، نقشه های پهنه‌بندی خطر زمین لغزش در منطقه مورد مطالعه تهیه ‌گردید. سپس به منظور ارزیابی میزان دقت و کارایی از اپراتورهای مختلف روش فازی برای نتیجه‌ی بهتر استفاده شد. براساس بررسی‌های انجام گرفته، تاثیر عوامل تکتونیکی نظیر گسل‌ها به عنوان موثرترین پارامتر در حرکات دامنه‌ای شناخته شده است. در نقشه‌ی پهنه‌بندی خطر زمین لغزش با عملگر اشتراک فازی، محدوده‌ی زمین لغزش‌های موجود در منطقه نسبت به میزان مناطق با احتمال وقوع لغزش در نقشه مطابقت خوبی نشان می‌دهد. به همین منظور پیشنهاد می‌شود در این بخش ها جهت جلوگیری و یا کاهش خطرات دامنه ای در منطقه‌ مورد مطالعه از گسترش فعالیت‌های عمرانی در مناطق با حساسیت بالای زمین لغزش جلوگیری گردد. پرونده مقاله