زمینهعلیرغم تعاریف مطرح شده که همواره مربیگری را رابطه ای تعاملی نشان می دهد، اکثر تحقیقات پیشین در این حوزه بر شناسایی ویژگی های مربی در خلا متمرکز است و نقش یادگیرنده و تاثیر بستر و رویکرد مربیگری، در این رابطه تعاملی، ناشناخته باقی مانده است.هدفهدف پژوهش حاضر شناسایی شاخص های اجتماعی-فرهنگی مربیگری تعاملی با تمرکز بر رویکردهای سه گانه پیشنگر، یادگیری و حل بحران است.روش هانوع تحقیق بنیادی و روش تحقیق توصیفی (غیر آزمایشی) است. یافته هادر بستر اجتماعی-فرهنگی با رویکرد پیشنگر مربیگری تعاملی زمانی اثربخش است که مربی عمل شایسته بر اساس انصاف و اخلاق و فرمان خدا انجام دهد، یادگیرنده عملی متناسب با باورها، ارزش ها و فرهنگ جامعه انجام دهد. در رویکرد یادگیری، مربی با استفاده از تجربه و آموزش بر تربیت فرد اثربگذارد، یادگیرنده آموزش کاربردی را با هدف استفاده دنبال کند. در رویکرد حل بحران، مربی برای انتقال مفاهیم گفتگو و بحث متقابل کند، یادگیرنده نظرات و دیدگاههای خود را براحتی مطرح کند.نتیجه گیرینتایج نشان می دهد مهمترین شاخص های اجتماعی-فرهنگی مربیگری تعاملی در رویکرد پیشنگر تمرکز بر اخلاقیات، در رویکرد یادگیری تمرکز بر تربیت و در رویکرد حل بحران تمرکز بر مشورت است. پرونده مقاله