دراسة إمام الزمان في الأدب العربي المعاصر ومقارنته بالتعاليم الدينية المهدوية (قصائد السيد حيدر الحلي وسيدرضا هندي أنموذجاً) الخلاصة استطاع الفكر المهدوي اليوم أن يحتل مكانة مرموقة في خطاب جيل الشباب والأدباء، بحيث تشير دراسة مسارهم الأدبي إلى نوع من الاهتمام في هذا المجال. يشير هذا الموقف إلى نوع من نضج المجتمع الإسلامي فيما يتعلق بالعقيدة المهدوية التي ظهرت في الخطاب الأدبي للشعراء. بالإضافة إلى لغة الشعر الجذابة، يمكن للشباب، الذين لديهم ارتباط أقل بالتعاليم الروائية، أن يجدوا وجهة نظر صحيحة وجذابة لإمام الزمان ومختلف جوانب المهدوية عبر هذه القناة. وقد تم اقتباس هذه الفكرة أحياناً من الآيات والأحاديث المتواترة التي صدرت بهذا الصدد، ودائماً ما تم النظر في أبعاد مختلفة مثل ولادته، محن عصر الغيبة، والثأر في عصر الظهور، وما إلى ذلك. في هذا المقال، سنعتمد على المنهج الوصفي التحليلي لمقارنة التعاليم المهدوية في الأدب العربي المعاصر مع التركيز على قصائد السيد حيدر الحلي وسيد رضا هندي. تشير النتائج إلى أن تعاليم المهدوية في مختلف الجوانب، بما في ذلك الغيبة، وحالات الوجود في عصر الظهور، وخاصية الانتظار وما إلى ذلك تحتل مكانة جيدة في روح هؤلاء الشعراء وذهنهم وقلمهم، وينفي تحليل خطابهم وجود أي تحريف أو جهل في هذا الصدد. الكلمات المفتاحية: إمام الزمان، الأدب العربي، العهد المعاصر، التعاليم المهدوية پرونده مقاله

بغض النظر عن الآثار الروحیة والمعنویة العظیمة للقرآن، لقد تأثرت اللغة والمفردات العربیة إلی حد کبیر بوحی القرآن. فی حین تم بحث ودراسة أصل القرآن ومحتواه بعنایة فی فترات مختلفة، ولکن لم یتم دراسة تأثیره علی المفردات واللغة العربیة بشکل منفصل وتفصیلی. یهدف المقال التالی دراسة آثار القرآن علی اللغة العربیة ومفرداتها ومن أهم النتائج التی سوف نحصل علیها من خلال هذا المقال توحید اللهجات وظهور تفسیرات جدیدة والحفاظ علی اللغة العربیة واستمرارها وتجمیع الکتب المختلفة فی العلوم المتعلقة بالقرآن واللغة العربیة وغیرها. تم إستخدام المنهج التاریخی والمقارنة فی طریقة البحث فی هذه المقالة وتتضمن هذه الطریقة جمع المستندات حول الموضوع. پرونده مقاله

محیط زیست نقش حیاتی برای ادامه حیات بشر دارد و بایستی با همه امکانات از آن محافظت کرد. در ایران راهکارهای حقوقی و نیز برخوردهای قهری نتوانسته است از تخریب محیط زیست جلوگیری کند به نحوی که آمارها حاکی از وضعیت نگران کننده تخریب محیط زیست در ایران است. استان مازندران از غنی‌ترین منابع محیط زیستی ایران است اما از نظر تخریب محیط زیست در وضعیت قرمز قرار دارد. سؤال اصلی مقاله حاضر این است که آیا چارچوب‌های اخلاقی می‌توانند به حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار جغرافیایی در استان مازندران کمک کنند؟ روش این مقاله توصیفی- تحلیلی است. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد که اخلاق و چارچوب‌های اخلاقی مبتنی بر اسلام و مذهب تشیع و تلاش برای استخراج و آموزش آموزه‌های اخلاقی حفاظت از محیط زیست می‌تواند ضمانت اجرا‌های درونی را برای حفظ محیط زیست فراهم کند و از طرف دیگر نیز با توجه به حاکمیت نگاه توسعه بر سیاست‌گذاری‌های دولتی و دغدغه ایجاد شغل و توسعه همه جانبه اقتصادی بی‌شک بهترین روش حفاظت از محیط زیست توانمند کردن خود مردم از طریق تقویت مبانی اخلاقی است. پرونده مقاله

رفتار انسان با محیط و با هم نوع است که تعیین کننده پایدار بودن و یا نبودن توسعه است. یکی از محیط‌هایی که توسعه پایدار در ان بسیار مهم است محیط کلان‌شهرها است. در این محیط‌ها شاهد تجمع و تراکم جمعیتی زیادی هستیم و در نتیجه بهره‌برداری‌های بیش از ظرفیت فشار زیادی به محیط وارد می‌شود. با توجه به این مقدمه است که در کنار قانون و مدیریت و سیاست‌گذاری، اخلاق شهروندی از اهمیت بالایی برخوردار می شود. هدف این مقاله بررسی نقش اخلاق شهروندی در توسعه پایدار کلان‌شهر تهران است. روش این مقاله کیفی بوده و برای گردآوری داده های پژوهش از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز توصیفی تحلیلی است. یافته های مقاله نشان می دهد که توسعه پایدار کلان‌شهرها به چیزی بیش از برخورد قانونی و قهری و مدیریت و سیاست‌گذاری نیاز دارد. بی‌شک با مدیریت و برنامه ریزی می‌توان به توسعه دست‌یافت اما توسعه پایدار چیزی فراتر از مدیریت و برنامه‌ریزی است. بی‌شک بالاترین فناوری ها در کنار به علمی‌ترین مدیریت‌ها اگر با همراهی و مشارکت اخلاقی شهروندان همراه نباشد چیزی بیشتر از بوروکراسی مدیریتی نخواهد بود. درک مسئولیت در قبال محیط زندگی و تعهد اخلاقی نسبت به محیط و آیندگان است که پایداری زندگی را در کلان‌شهر تهران تضمین می‌نماید. البته برنامه ریزی برای ارتقای اخلاق شهروندی با توجه به نقش آن در توسعه پایدار خود مقوله‌ای است مهم و نیازمند برنامه‌ریزی از سوی همه نهادها و سازمان‌های متولی مدیریت و برنامه‌ریزی شهری. پرونده مقاله

فرهنگ اسلامی- ایرانی، علی‌رغم غنای زیاد، با از بین‌رفتن مرزهای فرهنگی و تهاجم فرهنگ غالب غرب، در معرض آسیب قرارگرفته است. ارتقاء فرهنگ عمومی توده مردم، نیاز امروز جوامع بشری است. رواج آسیب‌ها و کمبود مکارم اخلاقی، جوامع را به انحطاط می‌کشاند. در ایران اسلامی، ضرورت ارتقاء فرهنگ عمومی در جهت نیل به تمدن نوین اسلامی، ما را به شناخت مبانی و زیر ساخت فرهنگ اصیل اسلام، دعوت می‌کند. آیین اسلام، مذهب تشیع و عرفان اسلامی، کامل‌ترین دستورات و موازین الهی را برای ساختن برترین سبک زندگی توأم با معنویت به ما ارزانی داشته و به وسیله آموزه‌های قرآن کریم و معارف وحیانی در اختیار ما نهاده است. لکن، پیش‌نیاز و لازمه آن ایمان و معنویت است. ایمان به خدا، تصدیق توحید و معاد، غیب و وحی، رسالت رسول اکرم (ص) و امامت امامان (ع)، وظیفه اساسی مؤمنین در جامعه دینی است.از آنجایی که ایمان، یگانه عامل تغییرات درونی افراد جامعه است، با جستجو در متون معتبر دینی و عرفانی استخراج و دسته بندی موضوعات، به این نتیجه می‌رسیم که هرچه ایمان مردم افزایش یابد امکان نحول معرفتی و اجتماعی ایمانی و دست‌یابی به کامل‌ترین فرهنگ عمومی افزایش می‌یابد. پرونده مقاله

محیط زیست نقش حیاتی برای ادامه حیات بشر دارد و بایستی با همه امکانات از آن محافظت کرد. در ایران راهکارهای حقوقی و نیز برخوردهای قهری نتوانسته است از تخریب محیط زیست جلوگیری کند به نحوی که آمارها حاکی از وضعیت نگران کننده تخریب محیط زیست در ایران است. استان مازندران از غنی‌ترین منابع محیط زیستی ایران است اما از نظر تخریب محیط زیست در وضعیت قرمز قرار دارد. سؤال اصلی مقاله حاضر این است که آیا چارچوب‌های اخلاقی می‌توانند به حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار جغرافیایی در استان مازندران کمک کنند؟ روش این مقاله توصیفی- تحلیلی است. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد که اخلاق و چارچوب‌های اخلاقی مبتنی بر اسلام و مذهب تشیع و تلاش برای استخراج و آموزش آموزه‌های اخلاقی حفاظت از محیط زیست می‌تواند ضمانت اجرا‌های درونی را برای حفظ محیط زیست فراهم کند و از طرف دیگر نیز با توجه به حاکمیت نگاه توسعه بر سیاست‌گذاری‌های دولتی و دغدغه ایجاد شغل و توسعه همه جانبه اقتصادی بی‌شک بهترین روش حفاظت از محیط زیست توانمند کردن خود مردم از طریق تقویت مبانی اخلاقی است. پرونده مقاله

رفتار انسان با محیط و با هم نوع است که تعیین کننده پایدار بودن و یا نبودن توسعه است. یکی از محیط‌هایی که توسعه پایدار در ان بسیار مهم است محیط کلان‌شهرها است. در این محیط‌ها شاهد تجمع و تراکم جمعیتی زیادی هستیم و در نتیجه بهره‌برداری‌های بیش از ظرفیت فشار زیادی به محیط وارد می‌شود. با توجه به این مقدمه است که در کنار قانون و مدیریت و سیاست‌گذاری، اخلاق شهروندی از اهمیت بالایی برخوردار می شود. هدف این مقاله بررسی نقش اخلاق شهروندی در توسعه پایدار کلان‌شهر تهران است. روش این مقاله کیفی بوده و برای گردآوری داده های پژوهش از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز توصیفی تحلیلی است. یافته های مقاله نشان می دهد که توسعه پایدار کلان‌شهرها به چیزی بیش از برخورد قانونی و قهری و مدیریت و سیاست‌گذاری نیاز دارد. بی‌شک با مدیریت و برنامه ریزی می‌توان به توسعه دست‌یافت اما توسعه پایدار چیزی فراتر از مدیریت و برنامه‌ریزی است. بی‌شک بالاترین فناوری ها در کنار به علمی‌ترین مدیریت‌ها اگر با همراهی و مشارکت اخلاقی شهروندان همراه نباشد چیزی بیشتر از بوروکراسی مدیریتی نخواهد بود. درک مسئولیت در قبال محیط زندگی و تعهد اخلاقی نسبت به محیط و آیندگان است که پایداری زندگی را در کلان‌شهر تهران تضمین می‌نماید. البته برنامه ریزی برای ارتقای اخلاق شهروندی با توجه به نقش آن در توسعه پایدار خود مقوله‌ای است مهم و نیازمند برنامه‌ریزی از سوی همه نهادها و سازمان‌های متولی مدیریت و برنامه‌ریزی شهری. پرونده مقاله