هدف پژوهش حاضر مقایسۀ دانش آموزان پسر سال اوّل دبیرستانی دارای سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی در شهر اهواز می باشد. جامعۀ آماری این پژوهش تمام دانش آموزان پسر سال اوّل دبیرستان شهر اهواز بود که در سال تحصیلی 93-1392 به تحصیل اشتغال داشتند. از این جامعۀ آماری، نمونه ای به تعداد 240 نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامۀ شیوه های پرورش دیانا مریند (1967) و سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی اسکیوینگتون و پوپاندی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) نشان داد که بین دانش آموزان با سبک های پرورش متفاوت از لحاظ سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. به علاوه، نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانش آموزان پسر با سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری هیجانی تفاوت معنا داری وجود دارد (67/8 =F و 000/0=P). همچنین تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانش آموزان پسر با سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری اجتماعی تفاوت معنا داری وجود دارد (929/2 =F و 055/0=P) و در نهایت تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانش آموزان پسر با سبک های پرورش مختلف از لحاظ سازگاری تحصیلی تفاوت معنا داری موجود است (926/2 =F و 05/0=P). پرونده مقاله