آنتی‌بیوتیک‌هاعموماً به‌منظور پیشگیری و درمان بیماری‌های مختلف میکروبی به‌طور وسیع برای انسان و حیوان تجویز می‌گردند. این مطالعه باهدف ارزیابی باقیمانده داروی انروفلوکساسین در گوشت بلدرچین‌های عرضه‌شده در استان یزد با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گرفت. به این منظور طی 4 ماه پایانی سال 93 تعداد 50 نمونه گوشت بلدرچین منجمد از استان یزد جمع‌آوری و با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که 22 درصد از نمونه‌‌ها (11 نمونه از 50 نمونه) واجد بقایای انروفلوکساسین در عضله بلدرچین‌های نمونه‌گیری شده بود که حداقل غلظت انروفلوکساسین در نمونه‌های مورد بررسی 08/3 میکروگرم در کیلوگرم و حداکثر غلظت09/117 میکروگرم در کیلوگرم بود. میانگین بقایای انروفلوکساسین در عضلات بلدرچین‌های نمونه‌گیری شده 60/8 میکروگرم در کیلوگرم بود. بر مبنای استاندارد اتحادیه اروپا (30 میکروگرم در کیلوگرم) 14 درصد کل نمونه‌‌ها دارای غلظت انروفلوکساسین بالاتر از حد مجاز بود. به‌طورکلی به‌منظور بهبود کیفیت بهداشتی بلدرچین‌های گوشتی بهتر است قوانین مناسب جهت الزام رعایت پرهیز از مدت مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در فارم‌های پرورش بلدرچین اعمال شود. پرونده مقاله

در این بررسی اثر بخشی عصاره سیر در مقایسه با داروی تجاری تولترازوریل بر دفع اووسیت ایمریا تنلا (Eimeria tenella) و بهبود اثرات جانبی این اووسیت بر شاخص های رشد و عملکرد جوجه های گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. در این راستا، 360 جوجه گوشتی یک روزه در 8 گروه با سه تکرار به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه های 1 تا 4 در سن 21روزگی سوسپانسیونی از ایمریا تنلا دریافت نمودند. گروه های 1 و 2 عصاره سیر با دوز 500 و 1000 قسمت در میلیون و گروه 3 تولترازوریل را 5 روز پس از چالش دریافت کردند. گروه 4 هیچ درمانی دریافت نکرد. در این مطالعه 4 گروه کنترل برای گروه های اصلی در نظرگرفته شد که فقط عصاره را دریافت نمودند و چالش نشدند. در 7، 9 و 12 روز پس از چالش، تعداد اووسیست مدفوع در گروه ها شمارش شد. علاوه بر آن، میزان مصرف خوراک، اضافه وزن و ضریب تبدیل غذایی در طول دوره پروش به طور هفتگی محاسبه و مقایسه شد. مقایسه میزان دفع اووسیت در گروه های مختلف نشان داد تمام گروه های تحت درمان با یکدیگر اختلاف معنی دار دارند و کمترین دفع اووسیت در گروه دریافت کننده تولترازوریل مشاهده می شود. آنالیز شاخص های رشد در پایان دوره پرورش نشان می دهد اگرچه از نطر اضافه وزن و مصرف خوراک تفاوت معنی داری بین گروه های دریافت کننده عصاره سیر با تولترازوریل مشاهده نمی شود اما کمترین ضریب غذایی مربوط به گروه دریافت کننده تولترازوریل می باشد. همچنین از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه دریافت کننده عصاره سیر وجود ندارد. لذا می توان بیان کرد عصاره سیر می تواند باعث کاهش دفع اووسیست و بهبود شاخص های رشد در جوجه های آلوده به گونه ایمریا تنلا شود و به عنوان یک درمان کمکی در کنترل کوکسیدیوز می تواند موثر باشد. پرونده مقاله