این آزمایش به‌صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1386 در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل انجام گرفت. تیمارهای اصلی طرح شامل: عدم کود دهی (شاهد) (F1)، مصرف کامل کود شیمیایی توصیه شده (F2)، مصرف کامل کود دامی توصیه شده (F3)، مصرف نصف کود دامی توصیه شده + مصرف نصف کود شیمیایی توصیه شده (F4) و تیمارهای کرت فرعی شامل نسبت های مختلف کاشت: کشت خالص ارزن (I1)، 75 درصد ارزن + 25 درصد لوبیا (I2)، 50 درصد ارزن + 50 درصد لوبیا (I3)، 25 درصد ارزن + 75 درصد لوبیا (I4) و کشت خالص لوبیا (I5) بود. نتایج نشان داد که برای هر دو محصول بالاترین عملکرد علوفه ی خشک و دانه و همچنین شاخص برداشت از تیمار مصرف نصف کود دامی توصیه شده + مصرف نصف کود شیمیایی توصیه شده حاصل شده است. ولی تیمارهای کودی اثر معنی داری را بر وزن هزار دانه این دو گونه نداشتند. بیشترین میزان LER برای عملکرد علوفه ی خشک و دانه از تیمار مصرف نصف کود دامی توصیه شده + مصرف نصف کود شیمیایی توصیه شده به دست آمد. بالاترین درصد پروتئین خام و عناصر P و K نیز در بافت هر دو محصول از تیمار کود شیمیایی کامل حاصل شد. در بین تیمارهای مربوط به نسبت های مختلف کاشت، برای گیاه ارزن بالاترین عملکرد علوفه ی خشک، عملکرد دانه و بیشترین درصد عناصر P و K موجود در بافت گیاه از کشت خالص به دست آمد. ولی، بیشترین مقدار شاخص برداشت، وزن هزار دانه و درصد پروتئین خام موجود در بافت گیاه از تیمارهای کشت مخلوط حاصل گردید. برای گیاه لوبیا نیز تمامی این صفات از تیمار کشت خالص آن به‌دست آمد. علاوه بر آن، بیشترین مقدار LER علوفه ی خشک و دانه از تیمار 25 درصد ارزن + 75 درصد لوبیا حاصل شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تأثیر زمان های مختلف برداشت بر کیفیت و کمیت علوفه ی ذرت دانه ای رقم سینگل کراس 704، تحقیقی در سال زراعی 85-1384 در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشگاه زابل انجام گردید. آزمایش به‌صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه زمان مختلف برداشت شامل ظهور اندام های نر (1H)، شیری شدن دانه (2H) و خمیری شدن دانه (3H) در چهار تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه های آماری نشان داد اثر زمان برداشت بر ارتفاع گیاه، درصد وزنی برگ، درصد وزنی ساقه، درصد وزنی بلال، درصد ماده ی خشک و عملکرد ماده ی خشک در هکتـار معنی دار بود و بالاترین ارتفاع گیاه، درصد وزنی بلال، درصد وزنی ماده ی خشک و عملکرد ماده ی خشک در هکتار در مرحله ی 3 H(خمیری شدن دانه) به‌دست آمد. بیشترین مقادیر درصد وزنی برگ، تعداد برگ و درصد وزنی ساقه نیز از مرحله ی 1 H(ظهور اندام‌های نر) حاصل شد. تأخیر در برداشت باعث تغییرات کیفی علوفه گردید، به‌طوری‌که باعث افزایش ماده ی خشک، درصد چربی، دیواره ی سلولی، دیواره ی سلولی بدون همی سلولز و لیگنین شد. همچنین، میزان کربوهیدارت محلول در آب در مرحله ی شیری شدن دانه نسبت به سایر مراحل در حداکثر بود و بعد از آن کاهش شدیدی یافت. غلظت عناصر معدنی موجود در علوفه با تأخیر در برداشت در مراحل مختلف رشد زایشی ثابت بود و تغییرات معنی داری در آن ها مشاهده نگردید. میزان خاکستر و درصد پروتئین خام علوفه بعد از مرحله ی ظهور اندام های نر در ذرت ثابت بود. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان بهترین زمان برداشت علوفه جهت افزایش عملکرد کمی و کیفی بهینه ی علوفه را مرحله ی شیری شدن دانه اعلام نمود. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و مصرف کود دامی بر میزان عناصر غذایی، اسانس و اجزای شیمیایی آن در دانه گیاه دارویی زیره سبز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی زهک از توابع شهرستان زابل انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل: دفعات آبیاری در سه سطح(2، 3 و 4 بار آبیاری در مراحل همزمان با کاشت، پس از استقرار کامل، مرحله ی آغاز گلدهی و مرحله ی شروع پر شدن دانه) و کود دامی در دو سطح (عدم مصرف و مصرف 20 تن در هکتار کود دامی) بود. شاخص های شیمیایی اسانس با دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) انداز ه گیری شد. نتایج نشان داد که دفعات آبیاری بر میزان عناصر سدیم، کلسیم، منیزیم، آهن، فسفر و پتاسیم به طور بسیار معنی‌داری مؤثر بود؛ در حالی که بر میزان منگنز، روی و مس تأثیر معنی‌داری نداشت. بیشترین مقدار عناصر سدیم، کلسیم و منیزیم و کمترین میزان پتاسیم، فسفر و عناصر کم‌مصرف در تیمار دو بار آبیاری بدون مصرف کود دامی مشاهده شد. مصرف کود دامی تأثیر معنی‌داری بر میزان عناصر مورد مطالعه به جز سدیم نداشت. برهمکنش کود دامی و دفعات آبیاری به طور معنی‌داری بر درصد اسانس و میزان شاخص های شیمیایی آن موثر بودند. بیشترین میزان کومین‌آلدهید و پاراسیمن و کمترین میزان بتاپینن، گاماترپینن و آلفاپینن در تیمار سه ‌بار آبیاری با‌ مصرف کود دامی به دست آمد. نتایج آزمایش حاکی از وجود یک رابطه ی مکمّلی بین ترکیبات اصلی اسانس زیره سبز تحت شرایط تنش رطوبت و عناصر غذایی خاک می‌باشد. پرونده مقاله

به منظور ارزیابی اثر تاریخ های کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد و برخی خصوصیات زراعی چهار رقم گندم و همچنین، تغییرات فنولوژیکی این ارقام در طول دوره رشد، تحقیقی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل انجام گرفت. عامل اول شامل چهار رقم گندم دیم (آذر2، سبلان، سرداری و زاگرس) و عامل دوم شامل چهار تاریخ کاشت (10 و 20 مهر، 1 و 10 آبان) بودند. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت، اثر معنی داری بر تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، درصد پوشش سبز، تعداد برگ، روز تا سنبله دهی، روز تا رسیدگی، درجه روز رشد، عملکرد بیولوژیک عملکرد دانه و شاخص برداشت داشت. به طوری که در بین تاریخ های کاشت، تاریخ کاشت اول (10 مهر) با میانگین عملکرد 4616 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد و تاریخ کاشت چهارم (10 آبان) با 2197 کیلوگرم در هکتار پایین ترین عملکرد را داشتند. همچنین، تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه با تأخیر در کاشت کاهش نشان داد. عامل رقم نیز اثر معنی داری به جز تعداد برگ و تعداد پنجه بارور و نابارور بر سایر صفات مورد بررسی داشت به نحوی که به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد در رقم سبلان با میانگین 4750 کیلوگرم در هکتار و در رقم زاگرس با میانگین 2757 کیلوگرم در هکتار به دست آمدند. اثر متقابل رقم در تاریخ کاشت در اکثر صفات مورد بررسی به جز ارتفاع ساقه، تعداد برگ، تعداد سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. به نحوی که اکثر صفات مذکور در تمام ارقام مورد بررسی در تاریخ کاشت چهارم (10 آبان) نسبت به تاریخ کاشت اول کاهش معنی داری داشته است. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد که تاریخ کاشت 10 مهر و رقم سبلان به ترتیب به عنوان بهترین تاریخ کاشت و رقم برای منطقه اردبیل و مناطق آب و هوایی مشابه آن می تواند باشد. پرونده مقاله

اثر تاریخ کاشت بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی سیاهدانه با انجام، آزمایشی مزرعه ای با 4 تکرار در سال زراعی 89- 1388 در شهرستان خمینی شهر اصفهان بررسی شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام یافت که در آن دو توده هند و اصفهان به عنوان فاکتور اصلی و چهار تاریخ کاشت 25/8/88، 25/9/88، 15/12/88 و 15/1/89 به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه آماری داده ها نشان داد که اثر توده، تاریخ کاشت و اثر متقابل آنها بر اکثر صفات کمی و کیفی سیاهدانه معنی دار بود. نتایح حاصل از این تحقیق نشان داد که دو توده در صفات فنولوژیکی، مورفولوژیکی و کیفی تفاوت معنی داری با هم داشتند. توده اصفهان به دلیل سازگاری با شرایط آب و هوایی منطقه، توانست از بهترین عملکرد دانه و درصد روغن در تاریخ کاشت 25/8/88 نسبت به توده هندی برخوردار باشد. همچنین، تاخیر در تاریخ کاشت موجب کاهش اکثر صفات مربوط به عملکرد و اجزای عملکرد شد. به طور کلی، اگر هدف از کشت سیاهدانه، عملکرد دانه، درصد بالاتر روغن دانه باشد، تاریخ کشت دوم و سوم برای توده اصفهان و تاریخ کشت سوم برای توده هند می تواند استفاده شود. همچنین، بیشترین میزان درصد ماده خشک، سدیم، کلسیم، روی و منگنز در سیاهدانه توده اصفهان، بیشترین درصد خاکستر دانه، میزان پتاسیم، فسفر، مس، منیزیم و آهن در سیاهدانه توده هند ملاحظه شد. پرونده مقاله