درماتوفیتوز یک عفونت پوستی زئونوز است که سویه تریکوفیتون وروکوزوم مسئول اصلی این عفونت در گاو می باشد. این بیماری اساساً در دام های جوان (گوساله ها) رخ می دهد و معمولاً انتقال بین دام ها از طریق تماس مستقیم با یک میزبان بوده و از طریق ساختارهای رویشی عفونی مثل هایف ها و اسپورهای قارچ گسترش می یابد. در اسفند ماه سال 1395، بررسی ها در یکی از گاوداری های شیری اطراف تهران نشان داد که ضایعات بیماری درماتوفیتوز نه تنها در گوساله ها بلکه در تلیسه ها و گاوهای شیری نیز وجود دارد. ضایعات معمولاً به صورت دلمه های سفید متمایل به خاکستری با اندازه متفاوت اما مجزا، محدود و ضخیم دیده شد و ناحیه دچار ریزش مو بود. ضایعات پوستولار که به صورت دلمه های کوچک از سطح پوست بیرون زده بودند، کمتر مشاهده شد. بررسی میکروسکوپی مستقیم نمونه های پوست برای جرب منفی اما برای اجزای قارچ مثل هایف و آرتروکنیدی مثبت بود. از لحاظ ماکروسکوپی سویه قارچ روی محیط سابورو دکستروز آگار به صورت کلونی های کوچک دکمه ای شکل به رنگ سفید تا کرم، سطحی با قوام مخملی و پشتی سفید رنگ بود. خصوصیات میکروسکوپی آن نیز به صورت هایف های بلند و نامنظم همراه با تعداد زیادی کلامیدیوکنیدی بود که به صورت زنجیروار پشت سرهم قرار داشتند که همگی از خصوصیات تشخیصی تریکوفیتون وروکوزوم می باشد. در نهایت دام های بیمار تحت درمان با محلول 10 درصد یدید سدیم به میزان Kg14/g1 به صورت داخل سیاهرگی قرار گرفتند. در این گزارش مشخص شد که تریکوفیتون وروکوزوم مسئول عفونت قارچی در سنین مختلف در گاوداری شیری بوده است، به طوری که می توان گفت دام های بالغ نیز همانند دام های جوان به عفونت مستعد هستند و بیماری سبب اثرات آسیب رسان روی رشد، تولید شیر و گوشت دام می شود. پرونده مقاله