در حوزه طراحی پژوهی، از مسئله طراحی سخن بسیار گفته‌شده است. همچنین بخش عمده مطالعات این حوزه، معطوف به یافتن تأثیر دو تکنیک مؤثر بر فهم و یا حل مسئله طراحی بوده است. پرسش اصلی پژوهش این است که تکنیک‌های استعاره و قیاس در کدام قسمت از فرایند طراحی معماری نقش مفیدتری را ایفا می‌کنند و آیا کارایی این تکنیک‌ها در تمام فعالیت‌های فرایند طراحی به یک اندازه است؟ هدف از ارائه این مقاله، بررسی پژوهش‌های مرتبط با قیاس و استعاره از یک‌سو و پژوهش‌های مرتبط با فرایند طراحی از سوی دیگر در جهت تبیین جایگاه هرکدام از این دو تکنیک در فرایند طراحی معماری می‌باشد. مهم‌ترین نتیجه این پژوهش این است که استعاره در مراحل تحلیل تا ترکیب (فهم مسئله طراحی و تولید کانسپت) و قیاس در مراحل ترکیب تا ارزیابی (پیشبرد مسئله یا توسعه کانسپت، حل مسئله و بازتعریف مجدد مسئله) از مدل فرایند طراحی معماری کارآمدتر و مؤثرتر است. پرونده مقاله