هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش سازه‌های رباتیک بر تفکر انتقادی و خلاقیت دانش‌آموزان متوسطه اول در یادگیری درس ریاضی بود. روش: پژوهش حاضر، شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان متوسطه اول منطقه 6 شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1397 می‌باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله‌ای 40 نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌‌های خلاقیت تورنس (1992)، تفکر انتقادی کالیفرنیا (1990) و سؤالات درس ریاضی برای سنجش میزان یادگیری دانش‌آموزان استفاده شد. قبل از شروع آموزش پرسشنامه‌ها توسط دو گروه آزمایش و گواه تکمیل شد و سپس در گروه آزمایش به این افراد سازه‌های رباتیک به مدت 12 جلسه آموزش داده شد و پس از پایان آموزش از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها با بهره‌گیری از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس تک متغیره) تحلیل شدند. یافته‌ها: آموزش با سازه‌های رباتیک تأثیر معناداری بر ابعاد ابتکار، انعطاف و بسط خلاقیت دانش‌آموزان متوسطه اول و بر ابعاد ارزشیابی، استنباط و استدلال استقرایی تفکر انتقادی دانش‌آموزان و همچنین تأثیر معناداری بر یادگیری درس ریاضی دانش‌آموزان دارد. آموزش‌ سازه‌های رباتیک تأثیر معناداری بعد سیالی خلاقیت و در ابعاد تحلیل و استدلال قیاسی تفکر انتقادی دانش‌آموزان ندارد. نتیجه‌گیری: آموزش با سازه‌های رباتیک بر خلاقیت، تفکر انتقادی و یادگیری درس ریاضی دانش‌آموزان متوسطه اول تأثیر دارد و باعث افزایش خلاقیت، تفکر انتقادی و بهبود یادگیری درس ریاضی آن‌ها می‌گردد. پرونده مقاله