در این تحقیق 4 نمونه برداری به صورت 3 ماه یکبار از دی ماه 83 تا مهر84 در اسکله های بندر امام خمینی انجام گرفت نمونه برداری در 5 ترانسکت و در هر ترانسکت از 3 منطقه بالا، میان و زیر جزرو مدی در مساحت 1×1 متر صورت گرفت. همزمان فاکتورهای محیطی شامل اکسیژن محلول، دما و شوری، برای هر مرحله اندازه گیری شد. شاخص های اکولوژیک و تنوع زیستی نظیر شانون، سیمپسون، ترازی زیستی و غنای گونه ای محاسبه گردید. نتایج نشان داد که تنوع گونه ای دراسکله های بندر امام خمینی پایین بوده و غالبیت گونه ای بالا می باشد. گونه غالب در هر سه منطقه از ترانسکت ها Balanus amphytritبود. آنالیز واریانس بین شاخص ها تنوع شانون و فاکتورهای محیطی نشان داد که و تنها دما نقش موثر در تنوع این موجودات داشت و عوامل دیگر نظیر شوری، اکسی‍ژن و pH نقش خاصی در تنوع بایوفولینگ ها نداشتند. همچنین نتایج حاکی از این بود که با افزایش دما میزان تنوع گونه ها پایین و بر غالبیت بعضی گونه ها افزوده می شد. شاخص سیمپسون با دما همبستگی مثبت و معنی دار داشت و شاخص های غنای گونه ای و شانون و ترازی زیستی همبستگی منفی و معنی دار داشتند. همان طور که انتظار می رفت بین شاخص سیمپسون با شاخص های شانون، تراز زیستی و غنای گونه ای همبستگی منفی مشاهده شد و این امر نشان دهنده این است که هر چه غالبیت گونه ای بالاتر بود میزان تنوع گونه ای و غنای گونه ای در سطح پایین قرار داشت. پرونده مقاله

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر مخلوط پربیوتیک مانان الیگوساکارید (MOS) و بتا1و3 گلوکان بر شاخص‌های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) پرورشی به مدت 56 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر(شاهد)، 5/0، 5/1 و 5/2 و 5/3 گرم مخلوط پربیوتیک MOS و و بتا1و3 گلوکان به ازای هر کیلوگرم جیره، در قالب 5 تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون 15 مخزن با حجم آبگیری 1400 لیتر انجام شد. تعداد 50 عدد بچه ماهی کپور علفخوار با میانگین وزن ابتدایی 42/0 ± 54/12 گرم درون مخازن ذخیره سازی شدند و تا حد سیری مورد تغذیه قرار گرفتند. بر اساس نتایج این تحقیق، سطوح مختلف مخلوط MOS و بتا1و3 گلوکان مصرفی در جیره تأثیر معنیداری بر هیچ‌یک از فاکتورهای رشد، تغذیه، بازماندگی و یا ترکیب لاشه نشان ندادند (05/0  پرونده مقاله

این تحقیق به مدت 8 هفته و به منظور بررسی تأثیر جایگزینی روغن های گیاهی آفتابگردان و کلزا به جای روغن ماهی جیره غذایی بر روی شاخص های رشد، تغذیه و بقای بچه ماهیان سفید دریای خزر (Rutilus frissi kutum) با میانگین وزن اولیه 39/0 ± 65/3 گرم انجام شد. بدین منظور 3 تیمار شامل تیمار شاهد (حاوی 5/8 درصد روغن ماهی در جیره)، تیمار یک (حاوی 5/8 درصد روغن آفتابگردان در جیره) و تیمار دو (حاوی 5/8 درصد روغن کلزا در جیره)، با در نظر گرفتن 3 تکرار برای هر تیمار مهیا شد. در پایان دوره آزمایش، از روی داده های زیست سنجی، شاخص های رشد، تغذیه و بقای بچه ماهیان تغذیه شده با تیمارهای مختلف محاسبه و با یکدیگر مقایسه شد. منطبق با نتایج، استفاده از منابع مختلف چربی در این تحقیق هیچگونه تأثیر معنی داری بر شاخص های مورد محاسبه نشان نداد (P>0.05)، لذا می توان نتیجه گرفت که با توجه به ارزان تر بودن و سهولت دسترسی به روغن های آفتابگردان و کلزا، می توان این منابع را بدون هیچگونه تأثیر منفی، جایگزین روغن ماهی جیره غذایی بچه ماهی سفید دریای خزر نمود. پرونده مقاله