این پژوهش به منظور تعیین سطح بهینه انرژی قابل متابولیسم جیره های غذایی بر عملکرد جوجه‌های گوشتی تجاری انجام شد. براین اساس در قالب طرح کاملا تصادفی، آزمایشی به مدت 42 روز روی420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 یک روزه که آن هم به‌طور تصادفی به 20 قفس شامل 5 تیمار و 4 تکرار اختصاص داده شدند و هر تکرار دارای یک فقس زمینی21 قطعه جوجه ای بود. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های غذایی با 5 سطح انرژی قابل متابولیسم 2900، 2950، 3000، 3050 و 3100 کیلوکالری در کیلوگرم بودند. درطول آزمایش صفات عملکرد به صورت دوره ای اندازه گیری شدند، براساس مقایسه میانگین دانکن افزایش وزن، در میانگین افزایش وزن تیمارها در دوره آغازین، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. اما برتری معنی‌داری در افزایش وزن سطح 3100 (کیلوکالری در کیلوگرم) نسبت به سایر تیمارها در دوره‌های رشد و پایانی مشاهده شد. هرچند اختلاف معنی داری بین میانگین مصرف دان بین تیمار ها در هیج یک از دوره ها دیده نشد اما آنالیز واریانس ضریب تبدیل غذایی نشان داد که در کلیه مقاطع سنی، تیمار 3100 نسبت به سایر تیمار ها به طور معنی داری کمترین میزان را داشته است(p <0.05). همچنین نتایج مربوط به صفات لاشه نشان داد که در جوجه هایی که با جیره حاوی سطح انرژی 3100 کیلوکالری تغذیه شدند بازده سینه نسبت به سایر تیمار ها بیشتر بود . پرونده مقاله