این پژوهش با هدف پیش‌بینی کیفیت زندگی بر مبنای بهزیستی روان‌شناختی و تاب‌آوری در بازنشستگان مشترک صندوق بازنشستگی کشوری استان تهران انجام شد. طرح پژوهش از نوع رابطه‌ای بود. جامعة آماری پژوهش بازنشستگان مشترک صندوق بازنشستگی کشوری شهر تهران بودند که از طریق نمونه‌گیری در دسترس، 150 نفر از میان آن‌ها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های کیفیت زندگی (انیسی،1391)، تاب‌آوری (کونور و دیویدسون، 2003) و بهزیستی روان‌شناختی (ریف،1989) بودند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از طریق تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که بهزیستی روان‌شناختی و تاب‌آوری به‌طور معناداری قادر به پیش‌بینی کیفیت زندگی بازنشستگان می‌باشند (01/0>p). پرونده مقاله

هدف از این پژوهش، مقایسۀ نشخوار ذهنی، احساس درماندگی و بزرگنمایی در سنین مختلف و رابطۀ آنها با سبک‌های مقابله با استرس در بازدیدکنندگان یک وب‌سایت سنجش وضعیت روانی طی هفتۀ اول شیوع کرونا ویروس بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ بازدیدکنندگان از یک وب‌سایت سنجش وضعیت روانی در بازۀ زمانی ۲ تا ۱۰ اسفند ۱۳۹۸ بود. نمونۀ این پژوهش ۹۳۳ نفر از بازدیدکنندگان بود که به‌صورت هدفمند به پرسشنامه‌های فاجعه‌پنداری (Sullivan, 2009) و سبک‌های مقابله‌ای (Endler & Parker, 1990) پاسخ دادند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به شیوۀ تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد بین نشخوار ذهنی، احساس درماندگی و بزرگنمایی در سنین مختلف جامعه به هنگام شیوع کرونا ویروس تفاوت وجود دارد (05/0<P). نشخوار ذهنی در سنین مختلف متفاوت بود، احساس درماندگی با افزایش سن کمتر دیده شد و بزرگنمایی در افراد بالای ۴۵ سال با روند افزایش سن کمتر مشاهده شد. در خصوص همبستگی بین متغیرها یافته‌ها نشان داد سبک مسئله‌مدار با احساس درماندگی، بزرگنمایی و نشخوار ذهنی، رابطه منفی داشت (05/0<P). سبک هیجان‌مدار با هر سه متغیر (05/0<P) و سبک اجتنابی با بزرگنمایی و نشخوار ذهنی رابطه مثبت داشت (05/0<P). پرونده مقاله