در این پژوهش، انتقال هدفمند داروی پادسرطانی السکلومول به سلول های سرطانی روده بزرگ از راه گسترش نانوذره های میان(مزو)تخلخل سیلیکای مغناطیسی (MMSNs) و پیوند عامل های متفاوت مانند واپایش گرهای دریچه ای طلا، بسپار پلی اتیلن گلیکول (PEG) دوعاملی و آپتامر مربوط به مولکول های چسبنده سطح سلول های اپی تلیالی (EpCAM) به سطح نانوحامل صورت گرفت. پس از سنتز سامانه حمل دارویی، ویژگی های فیزیکی-شیمیایی آن ارزیابی شدند. همچنین، ویژگی پادسرطانی داروی السکلومول و سامانه حمل دارویی با لیگاند ویژه آپتامر EpCAM و بدون آن در شرایط برون تنی مقایسه شد. بررسی تصویرهای میکروسکوپ الکترونی نشان داد که نانوذره های MMSNs کروی با قطر حدود 19 نانومتر بودند. السکلومول با موفقیت در حفره های باز این نانوذره ها بارگذاری شد و درصد بارگذاری حدود 39 درصد تخمین زده شد. همچنین، پس از فرایند درپوش گذاری و مسدوسازی حفره ها، نانوذره های Au-ELC-MMSN-NH2 در طی 96 ساعت، رهایش پیوسته و وابسته به pH نشان دادند. نتیجه هایMTT نشان داد که این نانوذره ها سمیت چشمگیری را در برابر سلول های سرطانی روده بزرگ و بیان کننده گیرنده EpCAM در مقایسه با سلول های CHO اعمال می کنند. با توجه به نتیجه های امیدوارکننده APT-PEG-Au-ELC-MMSN-NH2، سامانه تهیه شده می تواند به عنوان جایگزین درمانی السلکومول برای سرطان روده بزرگ استفاده شود. هرچند، پیش از استفاده گسترده آن در حوزه بالینی، به آزمایش های بیشتری نیاز است. پرونده مقاله