این مطالعه با هدفپیش‌بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس ویژگی‌های شخصیتی و سبک‌های یادگیری در دانش‌آموزان دختر انجام شد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مشهد در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش 400 نفر بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی (جینکز و مورگان، 1999)، ویژگی‌های شخصیتی (کاستا و مک‌کری، 1992) و سبک‌های یادگیری (کلب، 1985) پاسخ دادند. داده‌ها با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان به کمکبا نرم‌افزار SPSS-21 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که سبک‌های یادگیری همگرا، واگرا، جذب‌کننده و انطباق‌یابنده، برون‌گرایی و وظیفه‌شناسی با خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان دختر رابطه مثبت و معنادار و روان‌رنجورخویی با خودکارآمدی تحصیلی آنان رابطه منفی و معنادار داشت. متغیرهای ویژگی‌های شخصیتی و سبک‌های یادگیری توانستند 8/37 درصد از تغییرات خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان دختر را پیش‌بینی نمایند (05/0p < ). بر اساس نتایج، برای افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان دختر می‌توان به کمک کارگاه‌های آموزشی سبک‌های یادگیری، برون‌گرایی و وظیفه‌شناسی آنان را افزایش و روان‌رنجورخویی آنان را کاهش استفاده کرد. پرونده مقاله