این مقاله بر آن است با طرح مشکل هویت ملی در فضای جهانی شدن فرهنگی با شناسایی یا بازتعریف برخی از مؤلفه‌ها و عناصر مستتر در بطن تاریخ هویت ایرانیان با استفاده از روش اسنادی به ترسیم هویتی بپردازد که در عین حفظ عناصر ملموس و عینی هویت ملی(سرزمین،دین،زبان) با تکیه بر تجارب نوین بشری در حوزه رسانه و ارتباطات از یک سو و امکان دسترسی به داده ها و اطلاعات جهانی در حوزه هویت و نحوه نیل به یک چارچوب و مدل امکان پذیر از تعامل و همگرایی در فهم یکدیگر از سوی دیگر،باید به هویت و شناسه ای از تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانی-اسلامی دست یابیم که امکان گفتگو با دیگری را داشته باشیم و در حوزه هویت پسینی با تاکید بر شناسایی عناصر هویتی مستتر در تاریخ و تمدن ایرانی و اسلامی و همچنین بازسنجی امکان تاریخی برای صورتبندی هویت ملی در مسیر جهانی شدن فرهنگیان به محک نظریه خواهیم گذاشت و در مقام پاسخ به این پرسش هستیم که:”امکان و نحوه شناخت مؤلفه‌های با ظرفیت تاریخی و تمدنی در هویت ملی جهت مواجهه با شیوه زیست جدید در دوره جهانی شدن فرهنگ چگونه خواهد بود؟” .در پایان پاسخ به این پرسش را در امکان محقق شدن ترسیم هویت جدید در فضای جهانی شدن در قالب مفهوم "هویت جهان پذیر" که مبتنی بر شاخص‌ها و معیارهای ده گانه برای کاربست اجتماعی آنها می‌باشد جستجو میکنیم و مورد بررسی قرار می‌دهیم. پرونده مقاله