به منظور شناسایی بهترین روش و زمان کاربرد علف‌کش در کنترل بروموس (Bromus japonicus) آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و با 3 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل (1) کاربرد 3 علف‌کش پس‌رویشی مت‌سولفورون متیل + سولفوسولفورون (45 گرم ماده مؤثر در هکتار)، (2) سولفوسولفورون (6/26 گرم ماده مؤثر در هکتار) و پینوکسادن (450 میلی‌گرم ماده مؤثر در هکتار) و (3) سه زمان کاربرد علف‌کش شامل پیش از پنجه‌زنی، در زمان پنجه‌زنی و پس از پنجه‌زنی گندم بودند. وزن خشک بروموس و گندم طی هر سه مرحله سم‌پاشی، 30 و 60 روز پس از سمپاشی و در هنگام برداشت به همراه عملکرد دانه اندازه‌گیری شد. تیمارهای مت‌سولفورون متیل + سولفوسولفورون و سولفوسولفورون هم در زمان‌ کاربرد پیش از پنجه‌زنی و هم در زمان پنجه‌زنی گندم بیشترین میزان کاهش زیست‌توده بروموس و افزایش عملکرد دانه گندم را نشان دادند. با کاربرد علف‌کش پس از پنجه‌زنی گندم کاربرد علف‌کش‌های مذکور در کنترل بروموس به شکل مشابه کاهش مشاهده شد و با به تأخیر انداختن زمان سمپاشی از عملکرد گندم نیز کاسته شد. بر اساس نتایج این مطالعه، دو علف‌کش مت‌سولفورون متیل + سولفوسولفورون و سولفوسولفورون در مراحل اولیه رویش گندم و علف‌هرز برای کنترل مؤثر بروموس پیشنهاد می‌شود. پرونده مقاله