با هدف بررسی تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ‌های آفتابگردان روغنی و روابـط بـین صفات و عملکرد دانه، تعداد 12 ژنوتیپ در سال زراعی 1394 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار تحت کشت قرار گرفتند. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات میان ژنوتیپ‌ها در سطح احتمال یک درصد برای صفت وزن صد دانه و در سطح احتمال پنج درصد برای صفات قطر طبق و عملکرد دانه تنوع مشاهده شد. نتایج ضرایب همبستگی ساده صفات نشان داد که قطر طبق با صفات ارتفاع بوته و وزن صد دانه بیشترین همبستگی را دارد. نتایج حاصل از تجزیه علیت نشان داد که بیش‌ترین اثر مستقیم بر روی عملکرد دانه را صفات عرض بذر و ارتفاع بوته داشتند. با استفاده از تجزیه به عامل‌ها با روش تجزیه به مؤلفه‌های اصلی، چهار عامل در مجموع 5/82 درصد از تغییرات داده‌ها را توجیه نمودند. عامل اول با توجیه 2/34 درصد از کل واریانس داده‌ها عملکرد دانه نامگذاری شد ، عامل دوم با 9/21 درصد از واریانس تغییرات عامل طول نام گرفت، عامل سوم با توجیه 5/14 درصد از تغییرات داده‌ها به عنوان عامل وزن صد دانه و عامل چهارم با توجیه 7/11 درصد از کل واریانس داده ها عامل قطر نامگذاری شدند. پرونده مقاله